Author:ტადეუშ დობროვსკის

მა დო ჩქიმი მაჸალე ამდღარშახ ბჭარუნთ ლერსეფს.
თენა ვა რე ოძიცე. ვართ ჩქი მოხიოლუნა,
თაშნე ბორულო გეგნობდვით ჩქინ აკა კაკალია
(გოკონ-და ვარდას აკა კაკალია) რინან. კანკალეშა

მა ვოცადუქ დუდიშ გიშაღალას, ფთქუათინ, ათაშ:
„სონდარო ადამიერს ვა უჩქჷ, მუჟამც ღურუნ,
იჸუაფჷ პოეზია ხოლო“ - ვურაგადუქ ჩქიმ მაჸალეს.
ინა გურს უჩანს. მა მევურქ ჩქიმ საქვარშა,

ლური მიტირხუ სასუმაროს. წინგიშ ალაჯუმაფაქ
კინე გუმოჭყორდჷ. ვა მიჸორს ტელევიზორი,
მარა შხვა შარა ვა რენ, ნერვიულო გინმიბრულექ არხიშე
არხიშა. აჸ თინა ხოლო - ოსურ დო კოჩი

ოსარსალაია, გოზეთელ ასა-გასათ, ოვარკალაია
ტყებიშ ლარჩემეფით, მარწკინია ლეშქვეფით
დო ძუძუშკითეფით, დო ოეგებიე გენიტალიეფით
იმაჟირანა ართმაჟირას. „სექსი,

დეკორატიული სექსი; დო იმწკუმა მუ დაშუ
პოეზიაქ?“ - ვოკითხუქ ჩქიმ მაჸალეს, მუჟამცით იბრთუქუნ.
„სონდარო ადამიერს ვა უჩქჷ, მუჭო ღურუნ,
დიხალიწუ პოეზია ხოლო“ - დუდჲ გიშმუღჷ ჩქიმ მაჸალეს

დო თენა ვა რე ოძიცე.