Ptači kwas

nadpis	Ptači kwas
awtor	Narodny spěw
lěto
žórło	http://texty.citanka.cz/
licenca	public domain
nota	stary prawopis

Hlejće, nowa wěc so stała; słyšće, chceće zrozumić:
Sroka je sej muža wzała, žedźiła so woženić.
Hawron je ji nawoženja, toho je sej zhladała;
tón ma wjele zamoženja, za kotrymž je žadała.
Na slubje je rapak pobył, kwas joh' chcychu wotćišćeć:
wón je na wšěch druhich dobył, njeje dał so poćišćeć.
Kraholc běše rěznik kwasny, wón sej wjele na to wě;
to wšak je wam pachoł krasny: sam wšě kołbasy jim zjě.
Braška być na tymle kwasu stary baćon dyrbješe:
tón njej' khromy na tu hubu, nad sto młynow klepoce.
Kuchiń je měł wrobel twarić, škrěkawa bě myjeŕka,
kurotwa jim přińdźe warić, kuchaŕka kaž wojeŕka.
Sowa, hlej, ta lesna žona, ta bě słónka njewjesće;
z nawoženju dźěše wróna, kmótra rjana zawěsće.
Z Wrónic dźówku měłe družčić žołma, kawka, kabija,
šćihlica kwas dyrbi spušćić, wo nju so tam zabija.
Čarš a škórc tam swataj běštaj, taj najreńšej pachołaj,
z hłowu wijo pyšnaj dźěštaj přede wšěmi w frakomaj.
Hupak wjele do so dźerži, přinjese tym družkam pić,
wokoł' njeho stajnje smjerdźi: něchcychu z nim rej'wać hić.
Štyrjo hercy tež tam běchu. Łastojčka bě na husle;
hdyž pak woni piskać chcychu, njemějachu pišćele.
Konopačk dźěn bě na dudki, škowrončk přińdźe z pišćelu,
mały kralik bě samlutki z kózłom při tym wjeselu.
Čorny kós pak bě so wopił a z nim młoda pocpula,
běše wšitkón palenc dopił, tuž joh' swari ćapula.
Kanja poča k dobrom' radźić, dokelž běše słyšała,
cyžika zo chcedźa sadźić: na smjerć bě so spłóšała.
Při tym sta so wulka zwada: sknadźik klesny sykorku;
tu bě trjeba dobrej' rady; ročk zas' hrabny za zybu.
Šěračk poča wšitkich wabić, to je wulcy sylny muž,
chcyše šěru plišku zabić, wućeže sej na nju nóž.
Nichtó njebě bóle hněwny dyžli młody srokopjel;
ćichi Michał sedźo zdrěmny: dostał hižo bě swój dźěl.
Srokopjelej tesak wzachu, nikoho zo njezruba;
a so wšitcy strachowachu, žadyn blizko njestupa.
Łysak pak so poca hóršić, što je drózna rěčała;
na sudnistwo běži skoržić, zo je na njoh' škrěčała.
Kokula tam sudnik běše, kaž je kóždom' wědome:
winowatom' pomhać chcyše: šelma, hdźe maš swědomje?
Hercy hišće wyše běchu a nazdala stojachu.
Ći so sobu njećepichu, dokeliž so bojachu:
Zo b'dźa dyrbjeć sami rej'wać, hdyž tam wšitko ruješe;
syłobik sam dyrbi spewać, w kholowach zo čuješe.
Ja pak mam nětk cyle za to: zo tych lěpšich hosći bych,
žołdk hdyž změje žadosć na to, we škli měł wšěch pječenych.