Алламы ни мин яратыр кеше,
Ниңә һуң мин уға табынам?
Үтә бейек ҡуйып талаптарҙы,
Тупһаларҙа ғына абынам.
Күҙ һал тирә-йүнгә, яп-ябай бит
Әҙәм балаһының хәжәте.
Нимә уйлап сығараһың тағы,
Нимә һуң ул — йөрәк халәте?!
Эшлекле һәм етди була бел дә
Уйҙырмаңды онот бөгөндән,
Һин бер бөжәк, ҡарышлауыҡ ҡына,
Мейең генә күберәк бөгөлгән...
Ә мөхәббәт... Ул да тәбиғәттең
Бер алдатҡыс ялтыр биҙәге,
Донъя мәңге дауам итһен өсөн
Уйлап сығарылған биҙгәге...
Ҡайыҙлайым шулай күңел ҡошон,
Ә ул тыныс ҡына, бисара,
Күҙләй күкте...
Унда, дыу килешеп,
Ҡанатлылар бәпкә осора!
