Ясадылар кулны — аяк, аякны — кул,
Диделәр: «Бу заманда шулай мәгъкуль!»
Алмашынды колак-күзләр урыныннан,
Күренде халык ара ушбу мәкъбүл.
Алга, артка, уңга, сулга китә торган
Ачылды ушбу көндә берничә юл.
Әлхасыйль, әллә ничә фирка булып,
Булдылар алмаштыру белән мәшгуль.
Катнашты алтын — көмеш, бакыр — җизгә,
Бер сурәттә күренделәр болар күзгә.
Фикерләр тулкын кебек кайнаштылар,
Җан иясе берсе калмый килде сүзгә...
Болыт чыгып, күк күкрәп атты яшен,
Күтәрде куркуыннан һәркем башын.
Һәр кеше истикъбален тәэмин өчен
Дәртенә чара тапсын — тик тормасын...
Бер төстә торды дөнья ничә гасыр,—
Шул сурәттән үзгәрелеп инде алмашыр.
Ушбу көндә тәрәддедтә торса да бу,
Моннан соң, инша алла, алга басыр.
Бәгъзеләр тауга менәр өчен барды,
Бәгъзеләр мендермәскә таяклашыр.
Никадәр манигълар күренсә дә,
Һиммәтле ир күкрәк биреп алга ашыр.
Дәүре галәм хәрәкәтне алмаштырды,
Әүвәлге планнарның барын кырды.
Хакыйкать дип уйланылган күп нәрсәләр
Булып чыкты бу заманда һәп лыкырды.
Караңгы бары бетеп таңнар атар,
Ни сәбәпле безнең халык гафил ятар?
Һәрничек гафил яту ярамас дип,
Шигырь язды Габделмәҗид — ибне татар.
