Ахырғаса, һуңғы һулышҡаса...
Ирендәрем кибеп ярылғанда
Ҡорғаҡһыған ялан тупрағылай,
Эҫе монар ерҙән күтәрелһә,
Тоям уны балам тулғағылай,
Тоям уны йәрем иркәләүен
Көткән бер самими хәлем итеп,
Бына-бына хәҙер күк ҡабағы
Асылыр ҙа китер мәлем итеп...
Илаһилыҡ — тере матурлыҡта!
Ахырғаса, һуңғы һулышҡаса —
Тере йәнем сәскә ҡойһон бары
Бөрө булып ҡабат тулышҡанса.
