Рагæй, сæрдасæнау, рувас зыгъарæгмæ
Дары йæ дæндаг, –
Гогызтæ давынмæ суанг Æрджынарæгмæ
Иу у сæ фæндаг!
Афтæмæй искуы фæндагыл куы амбæлынц, –
Амæлис дисæй!
Хотау, кæрæдзийыл узæлæг акæнынц
Уайтагъд сæхицæй!
Иу изæр та цæ æрхаста сæ фыдбылыз
Арыхъы ныхмæ. –
Над исын нуазинаг, – загъта нæ фыдсыл, – æз
Рагæй мæ дзыхмæ.
Абон æлдараты фæскъул фæцæйцыддæн, –
Ницæй æнхъæлдзау, –
Бакæнæн ныл уыд сæ хæрнæджы æнтыдтæн,
Зæрдæ фæуæззау...
Карз æнтыды тæфæй уайтагъд фæрасыг дæн;
Абон изæрмæ
Марддæн мæ сæрæй, æрдæбон фæуадзыг дæн,
Зилы ныр дæр ма...
Рувас йæ ныхас нæма фæци, афтæ дын, –
Рухсаг йæ марæг! –
Далæ, сæрбихъуырæйттæй рагъæн йæ тæккæ бын
Абадт зыгъарæг.
– Ох–хай, цы кодтай, цы? – рувас йæ хæдфæстæ
Радзырдта рагъæй. –
Ох–хай, фæрасыг дæн, – загъта, – дæ ныхæстæ
Карздæр арахъхъæй!..
