Әле генә һине, балам,
Ҡулдарыма алған инем,
Аҡ бәхеттәр юрай-юрай
Аҡ биләүгә һалған инем.
Ҡасан ғына яңғыҙ аҙым
Атларға ла ҡурҡа инең,
Ике ҡуллап сытырлатып
Ҡулдарымдан тота инең…
Ҡасан ғына… Әле бына
Йәшлек дәрте күҙҙәреңдә,
Хыялдарың – күңелеңдә,
Ҡанаттарың – иңдәреңдә.
Ун һигеҙ йәш! Яҙмышҡайың
Мәрхәмәтле булһын, балам!
Ҙур тормошҡа, оло юлға
Фатихамды биреп ҡалам.
Хыялыңды толпар итеп,
Белемеңде ҡанат итеп,
Йәшлегеңдең Аҡбуҙаты
Алып китер һине елеп.
Арымаһын-талмаһындар
Хыялыңдың ҡанаттары,
Бәхетле бул, балаҡайым!
Мин теләйем һиңә тағы:
Сәләмәт бул, иптәшле бул!
Мөхәббәтле, бәхетле бул!
Оло матур тормошоңа,
Балаҡайым, хәйерле юл!
