باراں ماہا/ساون
آ ساون سِر تے گجیا
میرا عقل فکر سبھ بھجیا
کیہی بجلی چمک ڈراونی
گھٹ اُٹھی مینہہ وساونی
میرے سِر توں پانی چلیا
میں رو رو کانگاں چاڑھدی
جیہڑے تارُو آہے تَر گئے
سِر دوس تتی دے دھر گئے
میں ڈردی پَیر نہ پایا
میرا غفلت جِیو ڈرایا
کدی بیڑا ٹھیل مُہانیا
میں کندھی ویکھاں پار دی
مینوں پیا سمندر جھاگنا
ہُن مَوتوں کِت ول بھاگنا
اوتھے چپہ ونجھ نہ لگدا
جِتھے پانی وگے اگ دا
میں ڈُبی بحر عمیق وِچ
جتھے خبر اُرار نہ پار دی
میں ڈُبدی لیندی ہاوڑے
متاں خضر کدائیں باہوڑے
یا مدد ہووے پِیردی
کدی سُنے دُعا فقیر دی
مینوں کڈھے بحر عمیق تھیں
وس پاوے شاہ سوار دی