سیہرفی میراں شاہ
1. سیہرفی-1
علف-الا دی ذات ہے متعلق،
سبھ کجھ کرنیہارا ری ۔
ہر ہر جا موجود ہے آپے،
سبھ سوں آپ نیارا ری ۔
اہدیئت توں وہدت ہو کے،
کیتا ایڈ پسارا ری ۔
میراں شاہ سبھ کر دکھلایا،
کن دا اک اشارہ ری ۔
بے-برہوں دی آتش بھڑکے،
کی کی رنگ وکھایا ہے ۔
اپنا آپ تماشہ کیتا،
آپے ویکھن آیا ہے ۔
بھیت اگمّ دے ظاہر ہوئے،
چھپیا نال چھپایا ہے ۔
میراں شاہ لاہوتی مولٰی،
بن ناسوتی آیا ہے ۔
سے-ثابت جاں ماہی ہویا،
سدا سہاگن ہیر ہوئی ۔
واہ وا بھاگ نصیب جٹی دے،
شہہ دی دامنگیر ہوئی ۔
حسن ماہی دا ویکھ تجلڑا،
صورتَ بدر منیر ہوئی ۔
میراں شاہ سبھ دکھ سکھ کھوئے،
رحمت خاجا پیر ہوئی ۔
جیم-جلال جمال ماہی دا،
ہویا ہیر سیالی نوں ۔
ہر ہر اسم تے ہر ہر صفتوں،
شاد کیتا متوالی نوں ۔
اندر باہر ماہی ہویا،
پایا خیر سوالی نوں ۔
میراں شاہ گر چشتی ملیا،
تاریا عیباں والی نوں ۔
دال-دوئی دا وہم اٹھایا،
واہ رانجھن دی یاری ری ۔
حسن اضل دی چمک وکھا کے،
ہستی خدی وساری ری ۔
نال کرم دے سینے لائی،
آجز نیچ نکاری ری ۔
ایسے ماہی سندر پی توں،
میراں شاہ جند واری ری ۔
زال-ذکر تے شغلاں اندر،
ایویں وقت گوایا سی ۔
اس ویلے توں سو سر واراں،
جد اوہ سیالیں آیا سی ۔
ناز نیاز ہزاراں کر کے،
مکھ توں ناد وجایا سی ۔
میراں شاہ دھر کمبل موڈھے،
لوں لوں عشقَ رچایا سی ۔
رے-رانجھن دا عالی رتبہ،
ہر ہر شان چمکے ری ۔
ہر صورتَ وچ جلوا روشن،
سورج وانگ دمکے ری ۔
باجھوں عاشق ہیر سلیٹی،
ہر کوئی جھل نہ سکے ری ۔
میراں شاہ کوئی عارف کامل،
لاوے نین جھمکے ری ۔
سواد-صفائی دل دی کر کے،
پایا قرب پیارے دا ۔
شان ماہی دی ربّ رسولی،
مالک تخت ہزارے دا ۔
اکھیاں دے وچ جلوا چمکے،
ماہی سوہنے سارے دا ۔
میراں شاہ دھنّ بھاگ جٹی دے،
پایا وصل اکارے دا ۔
زوئے-ظاہر باطن ماہی آپے،
بھیس وٹا کے آیا ری ۔
تخت ہزاریوں آن سیالیں،
ہیر نوں لے گل لایا ری ۔
اسم صفت دا جامن ہوکے،
کی کی شان وکھایا ری ۔
میراں شاہ دھر تاج لولاکی،
کھیڑیاں دے ول دھایا ری ۔
فے-فارغ سبھ کجیؤں ہوئے،
ظاہر باطن ماہی ری ۔
نام نشان رہیا نہ میرا،
ہے سبھ اس دی شاہی ری ۔
روح مثال وجود ماہی دا،
میں ہن ہوئی راہی ری ۔
میراں شاہ جد پنّ پاپاں دی،
سر توں گٹھڑی لاہی ری ۔
لام-لکائی لبھّ لبھّ ہاری،
دلبر اوکھا لبھدا ہے ۔
چترا ہو کے اندر ڈھونڈے،
ایہو پاون ربّ دا ہے ۔
ربّ ربّ کردی قبریں پہنچی،
ربّ دا ملن سببّ دا ہے ۔
میراں شاہ گر گیان سجھاوے،
تاہیؤں دلبر لبھدا ہے ۔
میم-مبارک ملن ماہی دا،
ہن میں بے وشواس ہوئی ۔
مک گئے سبھ جھگڑے جھیڑے،
وگڑی تگڑی راس ہوئی ۔
خاجا چشتی ہند ولی دے،
داخل وچ اجلاس ہوئی ۔
میراں شاہ میں گر اپنے دی،
نپٹ کمینی داس ہوئی ۔
ہے-ہارے جے اپنے آپوں،
تاہینؤں بے حدّ پاوے ری ۔
ہر بن ہور نہ ویکھے کوئی،
جت ول نظر اٹھاوے ری ۔
منہ کالا کر جگّ دکھلاوے،
تاں ہرِ کی گت پاوے ری ۔
میراں شاہ الفکر سوادل،
وجہ نبی فرماوے ری ۔
2. سیہرفی-2
بے-بہت کریم دا کرم ہویا،
ہوئی حب تے پاک حبیب کیتا ۔
چوہاں یاراں نوں قرب کمال دیکے،
وچ خاص محبوب نجیب کیتا ۔
وچ اپنا بھیت چھپائکے تے،
ساڈے پاک جمال نصیب کیتا ۔
میراں شاہ ایہہ وہدت دا باغ کھڑیا،
کوئی دور تے کوئی قریب کیتا ۔
ہے-ہمجے دیاں گجھیاں رمزاں،
کامل مرد بیچارے ری ۔
بے، تے، سے، دا نقطہ کھوہوے،
اکو علف نتارے ری ۔
ہر حرف وچّ علف دی صورتَ،
ہر ہر شان اشارے ری ۔
میراں شاہ ایہہ گلّ ہے مشکل،
بن گر کے نروارے ری ۔
کھے-خبراں وچ جگ دے ہوئیاں،
ہیر رانجھے دی بردی ری ۔
رانجھے باجھوں غیر نہ دسدا،
ماہی ماہی کردی ری ۔
ظاہر باطن ماہی ہویا،
کھیڑے چتّ نہ دھردی ری ۔
ویکھ ماہی دیاں گجھیاں رمزاں،
حیرت دا دم بھردی ری ۔
سین-سنت تے فرض وچار پہلے،
قول پھیہل نوں سوچ سنبھال میاں ۔
جے توں این حقیقتوں محرم ہوویں،
تاہینؤں شوق ہے تیرا کمال میاں ۔
کرکے پھند فریب نہ جگّ لٹے،
ایس گلّ دے وچ زوال میاں ۔
میراں شاہ جے آپ نوں دور کریں،
ویکھ یار دا این کمال میاں ۔
این-عارف دی صورتَ ہوکے،
من میں بھیت سجھائے ری ۔
پیر چشتی دے بل بل جائیے،
دل دے بھرم مٹائے ری ۔
جوہر اصل حقیقت والے،
کی کی پھول وکھائی ری ۔
میراں شاہ اج رمزاں والے،
راز ماہی دے پائے ری ۔
غین-غلام ہے ہیر ماہی دی،
دل ساڈے وچّ وسے جی ۔
عہد توں بن احمد آیا،
ناز وکھا کے کھسے جی ۔
اٹھدا بہندا نال اساڈے،
ناز وکھا کر ہسے جی ۔
میراں شاہ محبوب خدا دا،
بھیت اگمّ دے دسے جی ۔
3. سیہرفی-3-ڈیوڈھ
رے-راز الٰہی اندر سمجھو،
وچ کتابیں ناہیں،
سمجھ کداہیں ۔
نہن اقرب گر توں جانیں،
کاہنوں پھردا راہیں،
پا گل باہیں ۔
عالم فاضل غوطے کھاندے،
دور نہیں اوہ سائیں،
ہے من ماہیں ۔
میراں شاہ جد بھرم نہ اٹھے،
رو رو مارے آہیں،
لبھدا ناہیں ۔
|
This work was published before January 1, 1929, and is in the public domain worldwide because the author died at least 100 years ago. |