فٹکل کلام علی حیدر ملتانی

by علی حیدر ملتانی

1. نظم
پنج سیہرفیاں حیدر آکھیاں

پنج سیہرفیاں حیدر آکھیاں،
پنجے گنج مانی دے نے ۔
وانگ ہروپھ مکتا، دے ایہہ،
راز رموز نہانی دے نے ۔
جاہلاں نوں ایتھے بار نہیں،
ایہہ سر ہکائکدانی دے نے ۔
ایہہ گجھیاں رمزاں عشقے والیاں،
مانی ہروپھ ما'نی دے نے ۔
ایہہ ہندسہ ویکھکے بھلّ نہیں،
ایہہ قول جلال دیوانی دے نے ۔
ایہہ گلاں زلیکھاں والیاں نے،
اتے ایہہ قصے بھی یوسف ثانی دے نے ۔
ایہہ دوہڑے ویکھکے بھلّ نہیں،
ایہہ قاصد دلبر جانی دے نے ۔
ایہہ شارہ قول انلہک دے،
اتے مانیں بھی آ'زم ثانی دے نے ۔
ایہہ گاہلیں زلف تے پیری دیاں،
اتے شعلے بھی عشقَ جوانی دے نے ۔
ایہہ گجھڑے ہاسے لال لباں دے،
تے گمزے نگاہ مستانی دے نے ۔
ایہہ سوہنے راہ خدا دے نے،
اتے باعث امن امانی دے نے ۔
ایہہ توشے منزل عقبیٰ دے،
اتے پرچے بھی دنیاں فانی دے نے ۔
ایہہ ناتاں جو سبھ محمد والیاں
حمد خدا سبہانی دے نے ۔
ایہہ وال کنوں باریک بہوں
شاہد ممیانی دے نے ۔
ایہہ ول ول پیچ تے تاب جو کھاندے،
شاہد تنگ دہانی دے نے ۔
ایہہ کل کل شیشے شراب دے تے
ایہہ ہا ہو بزم شاہانی دے نے ۔
ایہہ گھنّ پیالہ تے دیوے ساقی،
بہں مٹھے مینڈے ہانی دے نے ۔
ایہہ چھن چھن چوڑے تے نیور دی،
اتے ہیور اس منبھانی دے نے ۔
ایہہ نیہں تھیا کوچنیاں منہ
سندر اتے منہ جانی دے نے ۔
ایہہ تلا دے تال تے چھن-چھن-چھن
چھن پاؤندے ظالم آنی دے نے ۔
ایہہ گھوکدے گھنگرو لاٹو وانگوں
پھیریاں تے کروانی دے نے ۔
'ہائے پیا مورا جیؤ گیا،'
ایہہ دھرپت مطرب آنی دے نے ۔
'ن ول سائیں تھیؤ پرے،'
ایہہ ناز پری ملتانی دے نے ۔
'کون بلا کسے دیس کا تھا یہ،'
کہیئے ہندوستانی دے نے ۔
'قیمت بزلپھم دست زند،'
ایہہ شوخ سخن مگلانی دے نے ۔
'ازہب انتا الا من تہوا،'
نیک سخن عبرانی دے نے ۔
'وڈا ہوویں مینوں ہتھ ن لائیں،'
ایہہ مان جٹی چوچکانی دے نے ۔
' چھوڑ دے نینگر ایانا توں،
مینڈے دلے دا علی'، پہاڑنی دے نے ۔
سرخ اکھیں رنگ زرد ہمیشہ،
ایہہ احوال رنجانی دے نے ۔
چھن چھن چوڑا تے گھم گھم چاٹی،
ایہہ گھمکار مدھانی دے نے ۔
علی حیدر جے ہتھ مکھن آوے،
تاں مطلب ایس نمانی دے نے ۔

2. الھا دے دربار میں کوکاں
الھا دے دربار میں کوکاں لا رسول خدا دے ۔
سب صلواتاں تینڈے بھا رسول خدا دے ۔
کیوں کر آکھے گولی آ ولا رسول خدا دے ۔
مال اساڈا چوراں تھوں ولا رسول خدا دے ۔
حیدر دے سر پگڑی آ ولا رسول خدا دے ۔
کتھے ویندا چور مہار ولا رسول خدا دے ۔
کیونکر آکھے کچھے آ ولا رسول خدا دے ۔
دیہہ دیدار سہارا آ ویکھاں رسول خدا دے ۔
بن پانی مچھی مردی آ ولا رسول خدا دے ۔
شونق تینڈے دا ویلا گیا وہا رسول خدا دے ۔
سوہنا مکھ مبارک آ وکھا رسول خدا دے ۔
سکّ انگوری چلی مینہہ وسا رسول خدا دے ۔
ناؤں خدا دے کوئی اتے آ وسا رسول خدا دے ۔
نوشہ رٹھا ورھیاں دا آ منا رسول خدا دے ۔
لڑھدی ویندی بیڑی بنے لا رسول خدا دے ۔
اﷲ مولٰی اگے کر دعا رسول خدا دے ۔
راپھزیاں نوں مارے آپ خدا رسول خدا دے ۔
پھارسیاں دی آتش پھڑو سما رسول خدا دے ۔
راپھزی ہوئے غالب توں ہٹا رسول خدا دے ۔
نوبت سنی دے دینے دی وجا رسول خدا دے ۔
راپھزیاں دے سر تے تیرا رسول خدا دے ۔
رافزیاں دے ہتھوں رتو چھڑا رسول خدا دے ۔
اوہناں راپھزیاں پچھے کتے لا رسول خدا دے ۔
الھا مولٰی کولوں خیر دوا رسول خدا دے ۔
لشکن لگیاں تیغاں خیر کرا رسول خدا دے ۔
چھپر دے سر کپر توں وسا رسول خدا دے ۔
جھیڑیوں جھگڑیوں خوش سکھ وکھا رسول خدا دے ۔
نازک ویلا دو دل مکے آ رسول خدا دے ۔
ہوا سوار گھوار وچ وگا رسول خدا دے ۔
وجیا مارو پلو نوں پھرا رسول خدا دے ۔
بھڑکی آتش اتے پانی پا رسول خدا دے ۔
پربت کیونکر والے آ ولا رسول خدا دے ۔
زما حیدر ازز دا توں چا رسول خدا دے ۔

3. الف-اضل الست دی یاری لگی
الف-اضل الست دی یاری لگی،
رہی ہیر یتیم دی اے ۔
اساں رانجھا وچّ رسولا ڈٹھا،
قسم تے عرض عظیم دی ہے ۔
اوہدے مونڈھے مزمل کمبل بھاری،
ہتھ کھونڈی ہامیم دی اے ۔
الیہیدر رانجھا اج پچھاتا،
اوہ تے ظاہر صورتَ میم دی اے ۔1۔

4. الف-اندر گھنگھٹ دے ماریا ای
الف-اندر گھنگھٹ دے ماریا ای،
ویکھاں گھنگھٹ اتاریاں ہووےگا کیا ۔
تینڈی گندی مہندی اندھیر پایا،
ویکھاں ول اتاریاں ہووےگا کیا ۔
تیغ وچّ میان دو ٹکّ کرے،
ویکھاں دھو اتاریاں ہووےگا کیا ۔
الیہیدر پچھ پیاریاں نوں،
سانوں لا لا لاریاں ہووےگا کیا ۔2۔

5. این-عرش کمبے قول عشقَ دے تھیں
این-عرش کمبے قول عشقَ دے تھیں،
کرسی ہو حیران کھلو رہی ۔
پیا شور سی دوہاں جہاناں اندر،
تدوں چھپّ کے کیتی سی جال وحی ۔
عاشق بے بے تے ن جاندے نے،
نہیں جاندے صیغہ تے امر نہیں ۔
حیدر وارے جائیے انہاں عاشقاں توں،
جنہاں کفر وچوں کیتا ربّ صحیح ۔16۔

6. این-عشقَ دا مشک اولڑا ای
این-عشقَ دا مشک اولڑا ای،
ہیرے سنگھ ناہیں متاں دھا جائی ۔
ایہہ عشقَ مریلڑا شیر خونی،
نیڑے ونجے ناہیں متاں کھا جائی ۔
سودے دلاں دیاں نوں ہتھ ن گھتّ ہیرے،
متاں ہتھاں تے جان وہا جائی ۔
حیدر اپنا شوہ منا لے،
متاں ڈونگھڑے نیر رڑھا جائی ۔17۔

7. این-عشقَ دی منزل دور سئیؤ
این-عشقَ دی منزل دور سئیؤ،
پنڈ پہاڑاں پٹیاں دا ۔
ایہہ تاں لکھیا مول ن مٹدا ای،
کوئی حرف ملانیاں پٹیاں دا ۔
تیری بے پرواہی تے پھٹیاں میں،
نیہں زخم میرا لایق پٹیاں دا ۔18۔

8. این-عشقَ جنہاں دے خیال پیا
این-عشقَ جنہاں دے خیال پیا،
مسجد چھوڑ کتاباں نوں ٹھپّ گئے نے ۔
کاغذ پاڑ کے چا لویراں کیتے،
قلم توڑ دواتاں نوں کپ گئے نے ۔
اگے قہقہ دیوار دی کندھ آہی،
چھالی مار اتوں سارے ٹپّ گئے نے ۔
رنگن چڑھی وے حیدر رسول والی،
جنہاں رپنا سی سوئی رپ گئے نے ۔19۔

9. این-عشقَ ماہی دی بھٹھی تپدی
این-عشقَ ماہی دی بھٹھی تپدی،
تپدی تے بھاہ بھاہ کرے ۔
عاشق سڑدے تے تڑ تڑ کردے،
باہر عشقَ پیا واہ واہ کرے ۔
سلیمان بھٹھیاری دا بھٹھّ جھوکے،
اتے رنگ مچیانی ویاہ کرے ۔
جنہاں اپنی آپ ماریہ وے حیدر،
تیری جنت دی کی پرواہ کرے ۔15۔

10. بے-بابل اساڈے نے ونج وہاجیا
بے-بابل اساڈے نے ونج وہاجیا،
مجھیں بھی گھنیاں لئیاں لئیاں ۔
کڑکن کاہ لڑکن بیلے،
شیر بکن وچّ لئیاں لئیاں ۔
ادھی راتیں کوڑے سوتے،
جھل بیلے وچ پئیاں پئیاں ۔
کسے ہوری وی عشقَ کمایا وے حیدر،
کہ چوری کیتی میاں میاں ۔6۔

11. بے-بہت ملامتاں چھڈّ موئیے
بے-بہت ملامتاں چھڈّ موئیے،
جے کر یار دی حاضری لوڑنی ایں ۔
نالے شرم ہیا دی لجّ رکھیں،
نالے نین نیناں نال جوڑنی ایں ۔
دل چاہندا ای گلے لگنے نوں،
نالے گھنڈ کڈھیں مکھ موڑنی ایں ۔
الیہیدر کہندا پرے ونجھ موئیے،
کاہنوں عاشقاں دے دل توڑنی ایں ۔4۔

12. بے-بلن ن لوکاں دی سکیاں نی
بے-بلن ن لوکاں دی سکیاں نی،
کرماں نال بلیندیاں سنیاں نے ۔
اکناں ستیاں شہہ منا لئیا،
اک چاہڑ سیجاں اتے رنیاں نے ۔
اک سوہنیاں دے متھے بھاگ نہیں،
اک کوجھیاں کیسر بھنیاں نے ۔
الیہیدر اﷲ دی ذات کولوں،
کلّ دیاں آساں پنیاں نے ۔3۔

13. بے-بے دی بے نہ وسّ ملاں
بے-بے دی بے نہ وسّ ملاں،
اوہو الف سدھا خم گھتّ آیا ۔
اوہا یار گلوکڑی رات والا،
ہن بھیس وٹا کے وت آیا ۔
سوہنا میم دی چادر پہن کے جی،
کیہا زلفاں دا گھنگھٹ گھتّ آیا ۔
الیہیدر اہا یار پیارا،
ہن احمد بن کے وتّ آیا ۔5۔

14. دال-درشن تیرے نے درش بھلائے
دال-درشن تیرے نے درش بھلائے،
ملاں مفتیاں قاضیاں نوں ۔
سرپھی نحوی بھلّ بھلّ جاندے،
پڑھن مزارع ماضیاں نوں ۔
خط تساڈے دے خط جو ڈٹھیاں،
بھلے بیاز بیازیاں نوں ۔
حیدر یار دے درشن کیتیاں،
بھلے نفل نمازیاں نوں ۔38۔

15. دال-دین ایمان توں سمجھ آپے
دال-دین ایمان توں سمجھ آپے،
میرا دین بھی توں ایمان بھی توں ۔
سکا سہرا کھویش قبیلہ،
ساک بھی توں تے سین بھی توں ۔
تیری کھڑ کھڑ نوبت کھاڑ کریندی،
جھنڈا بھی توں نشان بھی توں ۔
تیری لال لباں تے مٹھڑا ہاسہ،
شیریں بھی توں تے پان بھی توں ۔
الیہیدر یار بجانے والا،
تال بھی توں تے تان بھی توں ۔9۔

16. دال-دل دا گھنگھٹ مشکل کھلھدا
دال-دل دا گھنگھٹ مشکل کھلھدا،
مدد باہج ن کھلھدا ای ۔
لکھ ہزاراں وجن سٹاں،
دل دا راز ن کھلھدا ای ۔
چھپن لکن دے وچ آوے،
شیشہ عینک کل دا ای ۔
حیدر یار گلے وچّ لے کے،
درشن دیندا ملّ دا ای ۔8۔

17. پھے-فکر لگا سوہنے یار سندا
پھے-فکر لگا سوہنے یار سندا،
اتے بند کھلے مینڈی چولڑی دے ۔
ایس عشقَ نے چا بدنام کیتا،
متھے لیکھ لکھے مینڈے بھولڑی دے ۔
جویں ڈنگ جاندا کالا ناگ مینوں،
کنڈل مار بیٹھا وچ جھولڑی دے ۔
حیدر یار تھیں مکھ ن مول موڑاں،
بھاویں ن چڑھساں وچ ڈولڑی دے ۔22۔

18. پھے-فکر ن رہیا تے گھنگھٹ کیا
پھے-فکر ن رہیا تے گھنگھٹ کیا،
تے گھنڈ اٹھاویں او واسطہ ای ۔
مکھ تینڈے دی سکّ اساں نوں،
تے جھنّ ماریں او واسطہ ای ۔
دل اساڈڑا ڈردا جاندڑا،
اتے پکڑ کھلاڑیں او واسطہ ای ۔
جام وصل دا دیویں حیدر،
اتے سینہ چا پھاڑیں او واسطہ ای ۔21۔

19. گین-گمن کراں نالے میں مراں
گین-گمن کراں نالے میں مراں،
میرے یار دی یاری کجھ ہور ہو گئی ۔
اگے یار دے نال پریت آہی،
ہن نال اساڈے انجوڑ ہو گئی ۔
اگے حسن دی متی میں پئی پھراں،
ہن رو رو میں کمزور ہو گئی ۔
الیہیدر اوسے سبھناں سئیاں وچوں،
میں نکمڑی چور ہو گئی ۔20۔

20. ہے-حوراں ویکھ جمال سجن دا
ہے-حوراں ویکھ جمال سجن دا،
سنگدیاں سنگدیاں سنگ گئیاں ۔
اکو نظارہ برائے خدا دے،
منگدیاں منگدیاں منگ گئیاں ۔
چوٹی نوں مکھن تے پیراں نوں مہندی،
رنگدیاں رنگدیاں رنگ گئیاں ۔
ایہہ دوویں زلفاں دا شمس وے حیدر،
ڈنگدیاں ڈنگدیاں ڈنگ گئیاں ۔37۔

21. ہے-ہوش ن چھڈی عشقَ تیرے
ہے-ہوش ن چھڈی عشقَ تیرے،
اس وچ بہت دلگیریاں نے ۔
جنہاں عشقَ دی چولڑی رنگ لئی
انہاں چٹیاں چادراں چیریاں نے ۔
بادشاہاں دے پتر کنگال کیتے،
جنہاں ملیاں چا فقیریاں نے ۔
الیہیدر وے جتھے عشقَ رہندا،
اوتھے رہندیاں نہیں امیریاں نے ۔36۔

22. کاف-کالیاں کڈیاں سوہندیاں نے بیلے
کاف-کالیاں کڈیاں سوہندیاں نے بیلے،
بھوندیاں جھلّ وللیاں نے ۔
وجن ٹلّ تے رڑکن(کھڑکن) ٹلیاں،
عشقَ آوازے تے سلیاں نے ۔
مئیں رانجھے دے ہتھ عشقَ دی کھونڈی
مجھیں ویلے ول ولیاں نے ۔
ماہی باجھوں کون چراوے،
حیدر مہیں کھلیاں نے ۔29۔

23. کاف-کچی کوارڑی میں پھراں
کاف-کچی کوارڑی میں پھراں،
نیہں لا بیٹھی نال راہیاں دے ۔
راہی لدّ گئے مینوں چھڈّ گئے بیلے،
ڈھونڈ تھکی نال ماہیاں دے ۔
لاواں بھاہ میں سووے(سوہے) ساویاں نوں،
چوڑا بھنّ سٹاں نال باہیاں دے ۔
حیدر ونج کے پچھ کواریاں تھیں،
کی بیتی اے نال ویاہیاں دے ۔27۔

24. کاف-قدماں میں تیریاں دی خاک ہوواں
کاف-قدماں میں تیریاں دی خاک ہوواں،
ایویں آ پیاریا بسملا ۔
دمدم مینوں تیرے دیکھن دا رہندا،
چا پیاریا بسملا ۔
اکھیں فرش کیتیاں تیرے ویکھنے نوں،
بیٹھے جا پیاریا بسملا ۔
الیہیدر کہندا کدے سکدی نوں،
گلے لا پیاریا بسملا ۔24۔

25. کاف-کاپھر ہوئیاں سوہنے یار پچھے
کاف-کاپھر ہوئیاں سوہنے یار پچھے،
ملاں دھکیں نماز پڑھاوندے نے ۔
دین مذہب نہیں کوئی عاشقاں دا،
تسبیح توڑ جنجو گل پاوندے نے ۔
عاشق سجدہ کردے بتّ یار دے نوں،
لوک مکے نوں سیس نواوندے نے ۔
حیدر وارے جائیے انہاں عاشقاں دے،
جہڑے کفر وچوں شہہ پاوندے نے ۔31۔

26. کاف-کپر دے بیڑے تے میں چڑھی
کاف-کپر دے بیڑے تے میں چڑھی،
میرا بیلی اتے ول کوکدا ای ۔
اوسے بیلی تے اوسے کندھی،
مجھیں نوں پیا ہوکدا ای ۔
چوچک باپ دے گھر گھاڑ گھڑیندے،
بھاہ سنیارا پھوکدا ای ۔
ہیرے نوں پانی چلیئیں وے حیدر،
دھمی نکارڑا کوچدا ای ۔28۔

27. کاف-کڑیاں دی کڑ کڑکئی نی سئیؤ
کاف-کڑیاں دی کڑ کڑکئی نی سئیؤ،
ایہہ کڑیاں کلیجے وچ اڑیاں کڑیاں ۔
اک آپ ظالم دوجا کڑیاں ظالم،
تیجا زالماں دی پیریں چڑیاں کڑیاں ۔
ایہہ چھنکار کلیجے نوں پا جاندا،
کسے ظالم سنیارے نے گھڑیاں کڑیاں ۔
الیہیدر وے تینوں کیوں ن ساڑن جہڑیاں
اگے کٹھیالی وچّ سڑیاں کڑیاں ۔26۔

28. کاف-کڑیاں کڑیاں چھن چھن چھنکن
کاف-کڑیاں کڑیاں چھن چھن چھنکن
دل اساڈڑے نوں کھسدیاں ۔
وانگ عنا الہد ذکر ربانے،
پون گھنگھوراں رس دیاں ۔
یا وت ٹلی دوویں رڑکن،
کوچ دیاں خبراں دسدیاں ۔
حیدر ویکھکے حالَ میرے نوں،
تاہیئیں کھڑ کھڑ ہسدیاں ۔30۔

29. کاف-قہر دی نظر ن ویکھ پیارے
کاف-قہر دی نظر ن ویکھ پیارے،
کر ٹھالا تے مویاں نوں مار نہیں ۔
کوہندا موہندا پھریں جگّ سارے تائیں،
تیرا کون بنا کوئی کار نہیں ۔
تیریاں اکھیاں ڈاہڈیاں ترکھیاں نے،
ایسی ترکھی تاں کوئی تلوار نہیں ۔
عاشق کٹھے معشوق وے حیدر،
عزرائیل آون درکار نہیں ۔23۔

30. کاف-کجھ نہ کجھ میں جاندی ساں
کاف-کجھ نہ کجھ میں جاندی ساں،
ایس عشقَ بلا چا کجھ کیتا ۔
میری بکل وچوں اک شینہ پیا،
اوس مار نہ'را چا کجھ کیتا ۔
'الستُ بربکم' سنیا دل میرے،
اوس سندیاں ای چا کجھ کیتا ۔
الیہیدر ملیا سوہنا یار مینوں،
اس ملدیاں ای چا کجھ کیتا ۔25۔

31. کاف-کجھ ن ساں کجھ تھی پئیاں
کاف-کجھ ن ساں کجھ تھی پئیاں،
صد کن دی پھدّ(سدّ) اٹھائیاں میں ۔
'عنا آنت' اگے ہیساں،
اتے پکڑ الست نوائیاں میں ۔
'سمم بکمم امی' ہیساں
اتے طوطے وانگ بلائیاں میں ۔
حیدر راز اوسے نوں مالم،
جس قدرت نال بنائیاں میں ۔32۔

32. کھے-کھلک خدا دی علم پڑھدی
کھے-کھلک خدا دی علم پڑھدی،
سانوں اکا متالے یار دا اے ۔
جنہاں کھولھکے عشقَ کتاب ڈٹھی،
سیگے سرف تے سبھ وسار دا اے ۔
جنہاں یاراں دے نام دا سبق پڑھیا،
ایتھے جائے ن صبر قرار دا اے ۔
حیدر ملاں نوں فکر نماز دا اے،
انہاں عاشقاں طلب دیدار دا اے ۔7۔

33. میم-مرزا مست وصال دا اے
میم-مرزا مست وصال دا اے،
کرے جان سدکڑے صاحباں توں ۔
رونا صاحباں حالَ وے حالَ اساں،
گھول گھتیؤں صاحباں توں ۔
اساں آہی سکّ چروکی،
تیغاں نال کپیؤں صاحباں توں ۔
اونہاں اکھیاں اگے بیڑی تھیون،
صدقہ تھیؤں صاحباں توں ۔
خواب بہانہ مطلب سارے،
جیؤ وریؤں صاحباں توں ۔
مرزے بھاہیں لاواں حیدر،
وار سٹیؤں صاحباں توں ۔34۔

34. میم-محمد کن بنایا
میم-محمد کن بنایا،
کن بنایا وحی او یار ۔
اربہ انوسار بتّ بناکے،
وچّ اوہدے وڑ بہیں(بہیں) او یار ۔
میں ہاں لوہا توں ہیں پارس،
نال اساں ذرا کھہیں او یار ۔
الیہیدر ایہہ گنج وحدت والے،
بسّ وی ہوندے نہیں او یار ۔33۔

35. رے-رکھ ملاں کنز قافیئے نوں
رے-رکھ ملاں کنز قافیئے نوں،
ایتھے منیئے تے کنیئے دی جا ناہیں ۔
ایتھے عشقَ دا مصلیٰ کھلھدا اے،
پڑھ آئتاں بس سنا ناہیں ۔
اساں عشقَ دے کائدیوں سبق پڑھیا،
ملاں ہور کوئی وعدہ پا ناہیں ۔
حیدر مذہب رنجھیٹے دے ہو رہیاں،
ایتھے کھیڑیاں دی کوئی وا ناہیں ۔10۔

36. سین-سٹھّ میں ہار سنگار لائے
سین-سٹھّ میں ہار سنگار لائے،
طوق یار والا گلیں پانیاں میں ۔
وے میں ہاں کتی لونگی ناؤں میرا،
نت در تے آ ہوکانیاں میں ۔
درکار دیویں کائی عذر نہیؤں،
توہے توہے کریں بھنی آنیاں میں ۔
حیدر یار دا در ن مول چھڈاں،
توڑے بھانیاں توڑے نہ بھانیاں میں ۔12۔

37. سین-سوال جواب تھیں سوئی چھٹے
سین-سوال جواب تھیں سوئی چھٹے،
جہڑے عشقَ دی تیغ شہید ہوئے ۔
جا کے پھل پئے نے فوج اماماں والی،
اوہ تاں اک دیدار خرید ہوئے ۔
عالم تے فاضل شاگرد انہاں دے،
کجھ پیر تے کجھ مرید ہوئے ۔
جنہاں عشقَ دی مرض ن لدھی او حیدر،
اوہ پھرؤن بزید پلید ہوئے ۔13۔

38. سواد-سبرد نہیں آؤندا اکھیاں نوں
سواد-سبرد نہیں آؤندا اکھیاں نوں،
در یار دے روندیاں رہندیاں نے ۔
میرے ماہی دا نت دیدار منگن،
گھڑی پلک فراقَ ن سہندیاں نے ۔
جدوں سوہنیاں دی دسّ نہیں پیندی،
وانگو اڑدے بدلیں لہندیاں نے ۔
حیدر بال کے چکھا پریم والی،
ملّ راہ مشوکاں دا بہندیاں نے ۔39۔

39. واؤ-ویکھاں حسن جمال انہاں سوہنیاں دا
واؤ-ویکھاں حسن جمال انہاں سوہنیاں دا،
کیا کجھ ہتھ ن آوندا ای ۔
ن اوہ رنگ ن صورتَ،
پر کھبسورتاں تھوں اٹھ دھاوندا ای ۔
جے وت ہووے اکھیاں کیوں،
گل نرگس بھاہ ن لاوندا ای ۔
جے وت ہووے پلکاں،
کیوں ن ڈنگڑا خار سہاوندا ای ۔
جے وت ہووے زلف سیاح،
کیوں، کالڑا ناگ ڈراوندا ای ۔
اوہو بیرنگا حیدر آکھ نہیں،
کوئی لوہڑا کنج سناوندا ای ۔35۔

40. زے-زلف تیری کالی ناگنی اے
زے-زلف تیری کالی ناگنی اے،
دوروں ویکھ یتیماں نوں ڈنگدی اے ۔
بھکھی ناگنی تے لہو عاشقاں دا
ذرا پیونوں مول ن سنگدی اے ۔
پی پی جاوے بس ن کرے،
جند جان پیار تھیں منگدی اے ۔
الیہیدر پیارے دا سایہ ڈاہڈا،
جیندی شوخی تے چال پتنگ دی اے ۔11۔

41. زوئے-ظاہر کارن اساڈے دی، لکھیا
زوئے-ظاہر کارن اساڈے دی، لکھیا،
'ربّ علم نشرہ' ۔
ابراہیم چکھا دے ویلے کہندا،
'ربّ علم نشرہ' ۔
موسیٰ وقت کلام الٰہی کہندا،
اوہ توں 'ربّ علم نشرہ' ۔
ہور سبھے داعوے جھوٹھے حیدر،
شان رسول علم نشرہ ۔14۔