قافلې د عشق
د دنيا د سور د پاره غمګين مه شه
غم د دين او د ايمان که بې دين مه شه
هر ګره ګره کشا لرې کم بخته
نا اميد له خدايه غوټه جبين مه شه
ډير خفت دې دارنده چه خوشه چين شه
څو د اب و دانه شته دانه چين مه شه
هر مارغه چه د بل غوښه خورۍ مردار دې
لکه زاڼړه ځان حلال که شاهين مه شه
د زرې په څير افتاب په طلب ګرځه
لکه تيږه هسې پروت په زمين مه شه
ار په تش لستونړې نه شې بې د لاسه
لاس په توره که بې لاسه استين مه شه
عاشقې او خودبينې دې سره لرې
که طلب د عاشقې وې خودبېن مه شه
په خپل کور کښې د سفر دې که پوهېږې
مسافر د هندوستان او د چين مه شه
خپل تابوت درته ولاړ زبن کړي اس دې
ته په زبرمه د بل اس او د زين مه شه
چه تقوَۍ ديانت نه لرې رحمانه
د دې هسې همنشينو نشين مه شه
|
This work was published before January 1, Expression error: Unrecognized punctuation character "۲"., and is in the public domain worldwide because the author died at least 100 years ago. |