قصہ سیف الملوک/05
5. مدہ جناب غوث-الس آئزم شیخ ابدلکادر
جیلانی کدم-الا سرہّ-الہ عزیز
(شیخ عبدل قادر جیلانی دی استتِ
ربّ اوہناں دے سرووتم بھیتاں نوں پوتر کرے)
واہوا میراں شاہ شاہاں دا سید دوہیں جہانی
غوث-ال-آئزم پیر پیراں دا ہے محبوب ربانی
نانک دادک ولوں اچا سچا ہسبوں نسبوں
نبیاں نالوں گھٹّ نہ رہا ہر صفتوں ہر وسبوں
نبیاں نوں ربّ ولوں آندے وحی سلام سنیہے
وحی نہ محرم میراں تائیں دسے بھیت اجیہے
نام نڑنویں اس نوں بخشے حکم ایہو فرمایا
آئزم اسم تساڈا نانواں جس پڑھیا پھل پایا
آل اولاد نبی علی دی سیرت شکل اوہناں دی
نام لیاں لکھ پاپ نہ رہندے میل اندر دی جاندی
سے برساں دے موئے جوائے سکے نیر وگائے
کیہے روح-فرشتے ہتھوں لکھے لیکھ مٹائے
غوساں قطباں نے سر میراں قدم مبارک دھریا
جو دربار اوہناں دے آیا خالی بھانڈا بھریا
بندیاں تے جد اوکڑ آئی روح میراں دا پہتا
مشکل حلّ کرائی ہر دی قرب شاہاں دا بہتا
اس محبوب الٰہی جیسا جگّ تے سخی نہ کوئی
مشت نمونہ از کھروارے ہک دن کیسی ہوئی
دیگر ویلے ہکس مریدے کیتی عرض زروروں
یا حضرت اج کوئی سخاوت ڈٹھی نہیں حضوروں
باطن اندر کیتی سائیاں سانوں نظر نہ آئی
یا کوئی ہور اسرار اجیہا جس ایہہ دھار لنگھائی
حضرت نے فرمایا شخسا جے لکھ باطن کیتی
لیکن تساں نہ ڈٹھی کوئی جو بیتی سو بیتی
ظاہر بھی کجھ دساں تینوں پلک نہ جاندا خالی
ایہو جہی ہمیش سخاوت کھڑدے روز سوالی
ستّ دیانہ کوئی عاصی مجرم چن چن برے لیاؤ
نظر اساڈی اگے رکھو سائت ڈھل نہ لاؤ
خدمتگاراں پکڑ لیاندے اؤگنہار نکارے
میراں نظر کرم دی کیتی غوث بنائے سارے
ہکّ کوئی ولی اﷲ دا ہویا ردّ کسے تقصیروں
چور اچکا تے منہ کالا ربّ بنایا پیروں
جت ولّ جاوے نکے وڈے لوک سبھو درکارن
ایہہ مردود الٰہی سندا آیا ہے کس کارن؟
منگیا خیر نہ پیندا کدھروں نہ ملدا گھٹّ پانی
بھکھا تے ترہایا وتدا پکڑی چال نمانی
ترے سے سٹھّ ولی دے قدمیں لگا وارو واری
اوہ تقصیر معاف نہ ہوئی دن دن ودھ قہاری
صاف جواب ولیاں دتا توں مردود جنابی
جے کوئی کرے شفاعت تیری اس دے باب خرابی
اوڑک ہکس ولی نے کیہا جا بغداد سہاوے
اوہ میراں محبوب خدا دا متّ تینوں بخشاوے
منہ کالا کر گیا نمانا حضرت دی درگاہے
حق اوہدے وچ رحمت منگی میراں شہنشاہے
ہویا حکم جنابوں میراں نہ کر اس دی یاری
جو اپرالا اس دا کرسی اس دے باب خواری
اس گلوں محبوب الٰہی رس ہویا مڑ راہی
جاں ہکّ قدم اٹھائیوسُ اوویں ہویا حکم الٰہی
ایہہ مردود جنابی بخشاں ہور ہزار اجیہا
رس نہیں محبوب پیارے منیئم تیرا کہیا
دوجا قدم اٹھایا حضرت پھیر کیہا ربّ والی
دو ہزار اجیہا بخشاں نالے ایہہ سوالی
تریجا قدم مبارک چایا آیا حکم حضوروں
تیرے ہزار اتے ہکّ ایہہ بھی واسل کرساں نوروں
تیرا کیہا کدے نہ موڑاں اے محبوب یگانے
اوہ سارے جد قطب بنائے پیر پڑھے شکرانے
ایسی عزت خاتر تیری ربّ دے خاص عزیزا
آس تساڈی رکھاں میں بھی اؤگنہار ناچیزا
سیوادار تساڈا حضرت کوئی نہ رہا خالی
سخی دوار تساڈے اتے میں کنگال سوالی
لکھاں خیر تساڈے لیندے بن منگے بن لوڑے
دین دوان سبھو ہتھ تیرے کوئی نہ ٹھاکے ہوڑے
میں پاپی شرمندہ جھوٹھا بھریا نال گناہاں
ہکو آس تساڈے در دی نہ کوئی ہور پناہاں
میں اننھا تے تلھکن رستہ کیوں کر رہے سمبھالا
دھکے دیون والے بہتے توں ہتھ پکڑن والا
توں پکڑیں تاں کوئی نہ دھکے پہنچ شتابی کر کے
گھمن گھیر اندر منتارو لنگھ نہ سکاں تر کے
تلھک تلھک کے منہ سر بھریا گندی گلی گیا ہاں
تکدا لوک تماشے حضرت میں بےحال پیا ہاں
پاک نہیں ہتھ پکڑ اٹھاندے بھریوسُ نال پلیتی
یا میراں کی حالَ بندے دا جے تدھ سار نہ لیتی
چوراں نوں توں قطب بنایا میں بھی چور اچکا
جس در جاواں دھکے کھانواں ہکّ تیرا در تکا
سن فریاد پیراں دے پیرا دھکہ دیئیں نہ مینوں
بیکساں دا والی توں ہیں شرم دتی ربّ تینوں
آپ مہاری پچھے پئیاں سٹّ نہ جائیں مردا
عرض کرن دے لایق شاہا سخن نہ میں تھیں سردا
عرض کراں شرمندہ تھیواں کی میں کراں ککارا
منہ میرا کد عرضاں لایق ناکس عقل بیچارا
متّ کوئی سخن ان بھانا نکلے آزز مفت مریواں
رکھو قدم میرے سر حضرت سدا سکھالا تھیواں
بچیاں دے سر صدقہ میں ولّ نظر کرم دی پاؤ
شاہ مقیم محمد پچھے پاک جمال دکھاؤ
میں بے جانا اوگنہارا لایق نہیں جمالاں
تینوں سبھ توفیقاں حضرت نیک کرو بد-حالاں