قصہ سیف الملوک/10
10. در بیعانے اوصاف قصہ مزکور وا اؤسافے شعر؎-او-کلام
وا التماس پیس دانایانے ایں فنے-شریف
(اپروکت قصے دے گناں اتے کاوَ-کمالاں دا بیان، اتے
اس پاک کلا دے جانکاراں دی سیوا وچ ترلا)
میں بھی بات اجائب ڈٹھی فارسیوں اخباروں
نالے امر ہویا سی صادر مرشد دے درباروں
ملکاں تھیں منگوا کتاباں بات تمامی لوڑی
چوہاں کتاباں دی تکّ شاہدی ہکّ ہندی کر جوڑی
اس ہندی وچ مطلب بہتے جیہا جیہا کوئی چاہے
پاوے ربّ قبول محمد مرداں دی درگاہے
ہر ہر قسم خوشی دی اس وچ ہر ہر صفت غماں دی
سننے والے پاون ایتھوں خواہش جنہاں کماں دی
بہتی ہے تعریف حسن دی ہاسی بری شکل دی
نالے درد وچھوڑے بہتے نالے خوشی وصل دی
آدمیاں دے راہ طریقے جنّ پریاں دے نالے
عیش خوشی دے ساجے باجے درد دکھاں دے چالے
بادشاہی تدبیراں گھنیاں دولت فوج مصالے
بخل سخاوت ظلم عدالت غفلت سرت سمبھالے
جوش-او-خروش ندی دے بہتے ٹاپو سیر جنگل دے
رڑھنا ترنا اڈنا ڈھہنا ذکر ایتھے ہر گلّ دے
آززیاں بیکسیاں گھنیاں حالت دیس بدیسوں
ویسوں ویس اجائب اس وچ کیا بھورے کیا کھیسوں
کوہ قافاں دے پتے نشانی غاراں شہر اجاڑاں
کلر شور بغیچے نالے میوے تے پھلواڑاں
شیر شکار اتے بند قیداں نالے صلح لڑائی
سوگ ویاہ محمد بخشا ہر گلّ اس وچ آئی
رستم-دستیم حالَ-شکستی دہشت بھاج دلیری
خوف امید محمد بخشا اس وچ گھنی گھنیری
بات مزازی رمز ہکانی ونّ وناں دی کاٹھی
'سفر-ال-عشقَ' کتاب بنائی صیف چھپی وچ لاٹھی
جنہاں طلب قصے دی ہوسی سن قصہ خوش ہوسن
جنہاں جاگ عشقَ دی سینے جاگ سویلے روسن
شاعر دی ازمائش آہی ایس قصے وچ بھائی
ہر رنگوں خوش سخن سناوے تاں اس دی دانائی
خوشیاں اندر اوہو جیہا واہ درداں دل ڈھایا
صفت کسفت اندر فرماوے سخنوں سخن سوایا
جنگ لڑائیاں کانگاں اندر گز کڑک کے آوے
سفر وطن تے ماتم سوگوں پورے سخن سناوے
ہر ہر فن ہنر وچ ہووے ماہر تے یک-فنی
لطفَ خدائی نال عطائی تاں اوہ ہندا سنی
لغتاں ورتن وچ لیاوے معنے وچ اجائب
لیکن کسے معلوم نہ ہوون ہر ہر نظروں غائب
قصے ہور کسے دے اندر درد اپنے کجھ ہوون
بن پیڑاں تاسیراں ناہیں بیپیڑے کد روون
درد لگے تاں ہائے نکلے کوئی کوئی رہندا جر کے
دلبر اپنے دی گلّ کیجے ہوراں نوں منہ دھر کے
جس وچ گجھی رمز نہ ہووے دردمنداں دے ہالوں
بہتر چپّ محمد بخشا سخن اجیہے نالوں
جو شاعر بیپیڑا ہووے سخن اوہدے بھی رکھے
بیپیڑے تھیں شعر؎ نہ ہندا اگّ بن دھوں نہ دھکھے
ویکھو ویکھی بینت بناون شعروں خبر نہ پاون
ایس طرحاں تے صفتاں سٹھاں بہتے ڈوم بناون
روی ردیفوں نام نہ جانن کاپھیوں بدھ نہ کائی
وزن برابر ٹٹدا جڑدا صنعت رسم نہ بھائی
سخن بھلا جو دردوں بھریا بن درداں کجھ ناہیں
نڑاں کماداں فرق رہو دا کیہ کانے کیا کاہیں
دردمنداں دے سخن محمد دین گواہی ہالوں
جس پلے پھل بدھے ہوون آوے بو رومالوں
ہکّ علم دے زوروں کردے اوہ بھی ظاہر دسدا
جس پر ہوئے عطا الٰہی سخن نہ چھپدا تسدا
دانشمند پچھان کریندے عاماں سار نہ بھائی
لکڑ ہارے لین بازاروں جو سستی مٹھیائی
میں بھی وچوں ایبیں بھریا دساں ہنر زبانوں
اکھیں والے عیب چھپاؤ کراں سوال تسانوں
بھائی دی فرمائش منی جو آیا سو کیہا
سخن کرن دے لایق کتھے میں بے علم اجیہا
بھائی لفظ بلایا جتھے ہوگ مخاطب بھائی
بھائی سو جو بھا کریسی کم وڈیاں وڈیائی