قصہ سیف الملوک/33
33. سر نامہ نوشتن شاہِ فغفور چین جانب
شاہزادہ مصر کہ آمدا بود
(چینی بادشاہ دا شہزادے نوں خط لکھنا)
سر نامے نام سچے دا کیتے کارج جس نے
کنہ اوہدی دا کوئی نہ واقف بھیت لبھے سبھ کس نے
سبھ خزانے ہتھ اسے دے چا بخشے جس بھاوے
نفروں شاہ کرے تے شاہاں سفروں اوکڑ پاوے
راہ پودھاؤ لوک مسافر سبھ غریب بدیسی
ہر ہک دا خصمانہ اسے جو لکھیا سو دیسی
مشکل پاون والا آپوں آپوں ہے حلّ کردا
عاشق نوں لا روگ پرم دا میل سجن ولّ کردا
سوکھیاں نوں اوہ دکھ سہاوے پاوے وخت امیراں
اڈدے پنکھی قید کرائے چھڈے سخت اسیراں
جانے جیسی دولت سچی جسدا ملّ نہ پیندا
دیندا مفت حیواناں تائیں جاں بھاوے تاں لیندا
خاکی صورتَ سندر کر کے پیر رلائے گھٹے
پھلّ کھڑائے بوٹی وچوں پھیر پتر کھوہ سٹے
سپاں اندر مانک موتی مدت قید کراندا
قیدوں کڈھ نوازے اوہناں بہتا ملّ تراندا
انڈے وچوں پنکھی کردا دیئکے پر اڈارے
پتھر وچوں لئل بناوے راتوں دہوں کھلارے
میرے جیسے آزز بندے تخت دیوے سلطانی
واہ کریم محمد بخشا میلے وچھڑے جانی
اس تھیں پچھے سن شہزادے کر کے فکر نہایت
میں فغفور شاہزادہ عالی والی چین ولایت
کہندا تینوں سچ دسالیں کون کوئی توں بندہ
کتھوں آئؤں کتھے جانا کہڑے شہر وسندا
جے توں مرد سوداگر آئؤں پاس تیرے کی بھرتی
کس کم اتنا لشکر تنبو مل لئی جس دھرتی
جے توں کوئی غنیم اساڈا لین ولایت چڑھیوں
لشکر سنے مریسیں پل وچ جاں سنگل پا کڑیوں
تیغ میری تھیں کوئی نہ بچیا دشمن جس کہایا
توں بھی سر نذرانہ تارن پاس میرے لے آیا
جے توں کرن لڑائی آئؤں لوڑیں زور ازمایا
جان جہان میدان میرے وچ کر قربان سمایا
سبھ ہتھیار تیار کرائیں چاڑھ سوار مریلے
جان خمیر تیرا سی ایتھے لشکر سنے سویلے
جے توں کوئی شخص سیلانی سیر کرن نوں آیا
چین شہر توں ڈٹھا ناہیں کی پھر سیر کرایا
جے توں شاہ اکبالاں والا کچھن لگوں سمندر
آب-ہیاتی وی کم ہوسی مرسیں وانگ سکندر
توں شاہزادہ عظمت والا سنیوں بہت چنگیرا
جے تدھ طلب ملن دی ہووے میں بھی بھائی تیرا
نہ کوئی جنگ خسومت ایویں ناہیں ویر قدیمی
دشمن نال کراں میں زورا یاراں نال حلیمی
نہ دشمن نہ دوست ہووے ہووے کوئی ترفینی
گھر آئے دی کراں توازء جانا دوست عینی
سچی گل سنا شہزادے کی سببّ اس راہ دا
کہڑا تخت ولایت تیری بیٹا ہیں کس شاہ دا