გენია
ურიასტანიში დიხა რენი,
სოდეთ ხახამი ღორონთ ჸუნანი;
ნოჯოხობუე მინდორს გენია,
სოდე ბაღანეფს თელო ჭუნანი.
ტვინიშ უკმელათ ვარდუ დღაშინი,
ჟინიშ ბჟალარაქ ადამს დაკორდუ;
ბაღანა თელო ჭვილი, ხაშილი
ნამთინ ღორონსი თენა ვაკოდუ!
მუთუნ ბწანსიან ეთიქ ვათქუას!
შხვაშ რინა ოკო გიორძიალონ;
თოლი ბჟალარაშ გინოკვათუა,
მუში რინაში მიოძინალონ.
კოსი დღა მუშის ცოდა ვაღინე
დო ვართ ჟინიშ სინთე გინარე;
მუთ გოჭირუნი ქიდებაღინე,
სკანი ტვინიში სილექინა რე.
ჟინი ღორონთი სკან დუს გორია,
ქუმურჩქილეთი არძოქ თი ჰანგემს,
თაში რაგადანს: მეხი, ბორია,
კოჩი, სი ოკო სვენათ იხარგენ.
მოკო თი კათას ჯგირო გუაგე,
მუშენი ორე თე ზღვა წყითენი;
თოლეფი ოკო ბჟასი გუმანგე
დო უკულნეშე დიხას კითხენი.
სოდეთ შურდგუმილს უღუ აკართუ,
კოჩი გუკინი ტვინიშ აგვარას;
სკან ჩილამური ზღვასი აკათუ,
წყარი წყითე რე, სკანი ნანგარა.
ალაჭოფანდი ჩქიჩქუს ლაფარას...
მუთ დინაჯინექ იესოს, ლაზარს?
სკუა დიდაშე გიწნატყაბარა,
ბრელ გიმოჩამე თურქიშ ბაზარემს.
პერსონა, ადამს თეზმა დარკინი,
გონებაქ თაში დეკუნტარასინ:
კოჩიში შური ჭვილი, ხარკილი,
მუთუნ ქორენო თეშ უნწარაში?