გეჯიშ ჯოღორი
გეჯი მანგარჲ ქვარაია რდჷ, ართი ჭკუმუას შეულებუდჷ ართჲ ქაცარიშ გვერდჲ თუშ დო ჟირჲ ქოთომიშ ჭკუმუა. ჭკუმუნდუნ თიწკუმა თოლს სინთე ვაუღუდჷ.
ართჲ დღას ოსურქ ოჭკომალჲ დოუტყობინუ... ბრელჲ გორჷ, გორჷ დო გორჷ გეჯიქ ოჭკუმალჲ, მარა ვაძირუნ თიწკუმა, ართ ქოთომს მეტახ კუჩხი, გოპუტორჷ, ყებურს ქეკაჭუ დო ჩხე–ჩხეთ ქიდიჭყჷ ზვირთუა... ვამორძღანს ე ქოთომია, მარა ჭიჭეს მომქექუანსია...
ძვალამო რჸინტუნდჷ.
ჯოღორქ ქიმიცანცალჷ დო დოუჭყჷ ჯინა, მუჭო ირქაფუდჷ მუშ მინჯენ: ვარა ასე ქომიჸოთანს ძვალსია, ვარა ასევა, ცოდაცალო ელაჯინედჷ. მარა გედოხოდჷ ხვიშტის, გეჯის სო ჩოდუდჷ ჯოღორშა ირქაფუდჷ დო ირქაფუდჷ, დახე ძვალს ქიგიშქვიდჷ…
თე მომენტის ჯოღორქ ქიმიოჸურუ.
აა, სი მაზაკვალი, სი ჯოღორიშ სქუა, ქიმიოჸელენუ გეჯიქ! - ჭკუმუას ვამაცალენქო! – გედირთჷ, პაღური ქეთუხუნუ ჯოღორს დო გალე გაგმაჸათჷ, კარი ქინაკილუ.
კინ დიჭყჷ ქოთომიშ ზვირთუა.
გვერდიშ მეტჲ გეგნორჸინტჷ.
ართჲ ძვალი ხოლო ვადუტებჷ… ბორკიშ ძვალი ხოლო…
ჯოღორქ ნიჩვი ქიმიოგჷ ოკილარს დო კარი გაანჯჷ. კინ ქიგედირთჷ ცოდაცალო გეჯიშ წოხოლე.
– მუ გოკო, მუ – კინ ქიმიოჸელენუ გეჯიქ, – ასე გოძირანქ თოისერს! – თინა რდჷ ოკო ეუდგინუდკონ დო ხოლო ქეთუხუნუაფუდუკონ პაღურინ...
ჯოღორქ უწუ:
– მუ რე გეჯი, მუქ გაღოლჷ, კოჩი ვარექო, თელჲ ქოთომს ხომ ვართხინქ, ართჲ ჭიჭე ნოძვალია ვარა ქომიჸოთ.