ლაკადაშე გელავალ
ლაკადაშე გელავალ, მარა გურგინ სოდე რე?
ჭუმანერ დღას მუ ოხვარ, ამდღანერ დღა ონდო რე.
მელერსეს, ჭყოლირ გურს, უტიბუანს ჭვიმაშ ჭვეთ,
შხვეფ ბჟას ელნა სქილადირს, მეწისქვილეთ, მეჩაფლეთ.
გორდიშ ელნაყაყალას, ღალს- ჭიფე დო სქირაფილს,
ქიგიბშინა აკა დღას მაჟრა განშე დინაფილს.
კიდირს გუმოთაკარანს, გურს დაჩხირო ეფალირ,
ჸოროფილიშ ნაჩიებ, ჩქიმ ოღურუთ მორთაფილ.
ათეზმაშა დოპილინ, ხოლო დოპილ აკაშა,
ხოლო არჩა გეგნომზოჯ, თუთაშ მოკათაფაშა.
ცანცალ ელაფირი აფ კიბირ გეშქუმალირ გურს,
ტონბას ელმათაკარანს, ალმოჭვიმანს, ალმოთუნს.
კინნაკირა სქან დუდიშ, დობღურუქინ ქინმოქუნ,
ჩქიმ ონთხორუს ქელენგარ, მოფშა ჭირქას კინუკუნ.
მუჟამ თოლეფს ჩილამურ ჯგირო გოიფშინუანს,
კიდირს დიხა ქუგმორღვი დო მეტშა ვაგომშინუა.
ჸოროფილიშ ნაგანას თუთაშ სინთე მიორე,
ლაკადაშე გელავალ, მარა გურგინ სოდე რე!