ლაშა გახარიას
სო მეიღა თე ნაჭარა,
დოტებული ტერენტიშა,
შური სოდე მიშვოზღოდა
გეტებულქუ ნტერეფიშა.
ათმაკაკანს უჩა ნოთე
ჩქიმჲ ქირსობაშჲ რინიშჲ ხვესჷ,
მა ცა ბწანდჷ, დია დიხა
გენიათჷ გინომშქვესჷ.
მორაგადეს მის ორწყექჷ
ხვამელ ზიტყვქშჲ, მანცხვარიში,
ირკოს შური გილაჸუნსუ
ქიანაში მანწყვალიში.
მუ ფქიმინა... ჩქიმი თური
ჩქიმდე თხულენს საჸალესჷ,
ჭყანაშჲ გოფშა გერგეზისჷ
უჭყანობა მაჸალენსჷ.
სო იფრქია თე ორგია,
ვამაპალუ ცუნდიშჲ ცვარი,
ჭარას ვეჸუჯორუანს
მაზაკვალჲ დო ვართჲ მანცხვარი.
მა პილჷნსჷ ურჩქენჯობა
უპიჯობაშჲ ჩქიმჲ რჩქინიში,
სქანდა სინთეთ ვემმართჷ და
უსანთელე იპიქ მიში.
ჯიმა ლაშა, ვარკალერჲ სერს
უთუთეთჷ მივობატა...
ვართჲ დიდა პუნსჳ, ვართი მუმა...
„ბატა, ვადომტუა, ბატა“