მაფშალია დო ბაკაკიში ლერსი
მაფშალია ქოგიჩქჷნა,
ბირაშენი ცქვაფილი რე,
უსქვამელა ნიჭიერი,
ჰამო ნინაში მენდული რე;
ბაკაკი უჯგუ სისქვამეშე
ოშინერო ღაფილი რე,
იში ბირა მის ვაუჩქჷ,
ყიუ, ყიუში ძახინი რე.
ქოფურინეს ჟჷრხოლოქჷ
ართო ურცხო ქიანაშა
შარობუაქ გეგჷნძორჷ
დახე დედამიწაშ(ი) ძგაშა,
დოხვალამუ ფრინველეფქჷ
ბაკაკი ქისხუნესჷ შხვაშა,
პატიი ცეს სისქვამესჷ,
მიართვეს ვაშა–ვაშა!
თქვის: რახანც თე ბაკაკი
ხანტურია, ჯგჷრი რენი,
ბირათი(ი) სარკო აჩქვენუუ
ტანო სქვამი იძირენი...
მაფშალია ეერდესჷ
უსქვამელა ჩიტი რენი...
იფიქრეს, მაფშალია
მოინალე თიში რენი.
თხიის ბაკაკის მუში ბირა
ირკოც ქჷგაგონჷკონი,
ითამ მშვენიერი(ი) ხუმას
შხვაქჷ ვამეტოლჷკონი.
დიჭყჷ მუში ყაყა–ყა–ყა,
ვარა სორდჷ ჰამო ტონი?
გურქ მეხორცქ მარჩქილეფც,
იშო დიწკურესჷ თოლი;
უგიმური ყიაფითჷ
არძას მოუკიონტუუ,
ბოლო დროს დოშურდუდო,
მუთი რდჷნი მიოტუუ.
ათე დროს მაფშალიაქ
მუშ(ი) ჩონგური გეიონწყუუ,
ღურჭული დო ჭირხოლითჷ
მენძელი დო წვეულეფი
ქირჩქილუუ ართგურითჷ;
ანდოგანი ქიმკიჭოფუ
საარაკო ფანდურითჷ,
საქმე ვარე სისქვამეშენი(ი),
დამტკიცჷ ნანდულითჷ.
ბორო ორე ეთი კათა, –
სქვამც პატის ცენც მეტისჷნი,
ხვალე ოკვირ ტადობასჷ,
ომარულ(ი) დო ლენტისჷნი,
ტანდობასჷ მიანდენცჷ
იღბალი დო ბედისჷნი,
აზრის ვაკითხულენცჷ დო