მუ ხანი რე გუოჯინექ
მუ ხანი რე გუოჯინექ ართ რინას,
დოშულადე ჩქიმ სქილედიშ აბანა,
ცარიატაქ მურუჟეფცუ ვადინას,
მუს უჯინე გერსამი დო წყვაფანა.
ჩქიმი შური ქინვოხანტი წყურგილეს,
ჩქიმი ტანი დიხას ქიმუპიორე,
მოკო ულირც არძა პიჯი მუხვილე,
ირიათონც ჸუმენული მიორე.
რექჷნ თიშე ართშა იშენ განტებე,
შუმილ მინშა ნოჸოფუე ხერზელი.
არძა წანა, ჭიე-ჭიეთ გათებე,
არძა დღაშე დოსქილადე ლეცერი.
ცა პიორო გოუფაჩუ დოლონას,
კათაშ იშო მივოჯინექ ოჯინეს,
ნინა თაში მერსხუაფუ სქირონას,
თუთა ჭვათო ქიგეწუმე ონჯირეს.
იშქიორუ მასქურია გაბარ ძგას,
ნოღურ ხოლო მიარეშა ითასე.
მუ ქვანთირი გეხვილი რე აბარწას,
მემიჩქუნდა მათ ვაკათუქ თის ასე.
მუნაფეფი მეურაჸუ გარაგანს,
თე ჩხორიაქ ჩქიმი შური დაბუო,
მა ვამიჩქუ, - დო თეს ასეთ ბრაგადა,
სოთინ ვამკო, - სქანი უკათაფუო.