როკი
ენწერც წჷმოდგჷ
ხუგეგი როკი,
ხვათახვალე რე
ათე ქიჸანას,
ჯიმა, მაჸალე
ქჷგოდინაფუ,
ვემეხვალამუ
მუდა ინგარას.
თის ჰამო ორო
დღას ვაჭარაფუ,
დუც გიორზჷდჷ
თაკარი ჩხანა,
ჰამო ხე დღასჷ
ვეგნოფორაფუ,
ვაუძირ, ვაშჷ
ბაბა დო ნანა.
იშო ვაჸოფე
დღას გახარება,
ირო ართნერო
მიშ იშ დღალეფი,
იშო ჟი ცა რდჷ
დო თუდო დიხა,
ქჷგოზღოდუდუ
ჯიმა–დალეფი.
დო გვიმარა დო
იბლი ბარდი შქას
წჷმოდგჷდ რჩინი
როკი ომბოლო,
იში სარხოსჷ
ჭველათი ვადგჷდ
ვართი პირი რდჷ
დო ვართი - დოლო,
მარა თე როკი
გოხუმაფილი,
იშენით ურზჷდ
ორთაში რსიოლც.
ირო ართი რდჷ,
კოჩი ვაძირჷნდ
იში ვართ ნგარა
დო ვართი ხიოლც.
მიშეს ბორჯეფი,
ბორჯეფს გეჸუნდეს,
ალმექოსუდეს
სოდგენი წკვარამც,
მარა ჩქინ როკი
იშენ როკი რდჷ,
ხოლო თინა რდჷ
მუთი შხვა ფარანცჷ.
შხვა ფარანც როკი,
მის შჷ მუ რდჷნი?
ბჟაცალო ტანშე
გინურთუმუნი.
მის შჷ ჭყონობა
დო ჯგირი – ფური,
მის შჷ ვერეხის,
სო მურთუმუნი?!
ი ბორც თე როკით
სქვამი ჭყონი რდჷ
ოროთი უღუდ,
ფა დო კჷ ოშხჷდ,
ტყებითი გოძჷდ,
ნოჸელეფი ოსქუდ
დო იში წვანდი
ჟი ცაშა ონჭჷდ.
მარა თეშ უკულ
ბრელ ოში წანაქ
გეგნიგერგელჷ
ჭყონიშ ოჭიშის,
დო ჩქინი როკიშ
ორქოშ ფარანიშ
მითინც ვავორწყექ
ამდღა მოჭიშის.