სონეტი 66.
დოფშულიდ ირფელქ, დობღურუდე ვავნარღენქ თენას,
მუშენდა ვორწყექ თე გჷმნარყი ვაღირ მუთუნშა.
მუშენდა ცოდამ უძანძუანს, ჭეშმარიტ რწმენას,
მუშენდა მანგარ უჯოხონა იმპუ უთუშა.
მუშენდა ორქო დო ვარჩხილით იში კოჩანა,
მუშენდა ზინთხო გილეღურჭულ კართე მარდიან.
მუშენდა არძა ხაკუცეფსუ ფსუა ქოჩანაფ,
დო არძა ლალა დუც უმანგენს რაინდ ღართიანს.
მუშენდა მაღალ ხელოვნებას უტახნა საფლეს,
მუშენდა წირდე გილურაჸუ უკუჩხურს მუშო.
მუშენდა როგუნჯ ხემანჯვერენს გურაფაშ საქმეს
მუშენდა შური წაულირი ხარენს უჯგუშო.
შულადირს ღურუ თოლს ალმოვალ მინშა დო მინშა
მარა ჸოროფილ ვადამატებე ცოდაშ კითხირშა.