ღორონთი აპიანც არზენც აბრაამც

წყარალაშე ბრელი წანაშ უკული, კჷნე ბრელი კათა რდჷ ქიანას დო თინეფი არძო ართი ნინაშა რაგადანდეს. მარა კათა ვადმოჸუნდჷ ღორონც. დიხაუჩაშ გოფშაფაშ დო გაბრელებაშ მანგიორი, თინეფქ აკიშაყარეს დო ქჷდარსხუეს ნოღა.

თინეფი ორდეს დუდპეკეფი დო ვანარღენდეს თიშე, მუთ ღორონც ოპიანუდუნჷ. თინეფქ ქჷდიჭყეს მაღალი გოდოლიშ ეგაფა ხოლო, ჟინცაშ მიოჭირინაფალო. ღორონთქ ქოძირჷ, ნამდა თინეფი არძო ართო თაშ გაგინძორენდეს ხანდასჷ-და, თინეფი ბრელი გლახას ქოქიმინუნდეს.

თაშ ნამდა, ღორონთქ აკორთჷ თინეფიშ ნინა ბრელი ნინათ დო აკოფაჩჷ თინეფი ბრელი ერეფო ედომუშამი ქიანას. თეშ გურშენი, ნოღას, ნამუშ ეგაფათ თინეფქ წჷმიჭყესჷნ, ქიგიადვჷ „ბაბილონქ“ მუთ შანენც „ არიებულც“.

ბაბილონიშ ამბეშე ოშობათ წანეფიშ უკული, ღორონთქ დურაგადუ ართი კოჩის, ნამუსუთ ჯოხოდჷ აბრამი. ღორონთქ უწუ თის: „ ქჷდიტე სქანი ქიანა დო ფანია დო მეუ თი დიხაშა, ნამუსუთ მა გოძირანქჷნ.“

თაშინ, აბრამქ ქუდაჸუნჷ ღორონც დო მიდართჷ თი დიხაშა, ნამუთ ღორონთქ ოძირუნ. თენა რდჷ ქანაანი. თექ ღორონთქ აბრაამც ათეშნერი აპიანი ქჷმეჩჷ:

„ქიგიჯინი სქანი მუკი-მუკი.“ არძო დიხას, ნამუსჷთ ორწყექჷნ, მა ქჷმერჩანთ სი დო სქანი გჷმნარყის ოხორინალო.“

„მა გუოშქვანქ სქანი გჷმნარყის ქვერსემი ერო დო მა იპუაფუქ თქვანი ღორონთი. მა დორხვამანთ თქვა დო გუოშქვა თქვანი ჯოხოს დიდებუანო. მა დობხვამა თინეფც, მით თქვა დორხვამანან დო დობჭყანქ თინეფც, მით დორჭყანან. თქვანიშეთ, თელქიანაშ ერეფი, ხვამელეფი იჸინა.“ ღორონთქ აბრამც თაშნეშე გჷნოჩჷ, ნამდა მუში ფანიაშ არძო კოჩის გამწუცხანტუდესკონ აპიანიშ შანო.

აბრამქ ქირწუმჷ ნამდა ღორონთი ქოქიმინუნდჷ ირფელც, მუდგაშ აპიანით მეჩუნ დო ღორონთქ თქუ, ნამდა აბრამი რდჷ ბონკოჩი, თიშენ ნამდა თიქ ქირწუმჷ მუში. მარა ართი პრობლემა ორდჷ. აბრამი დო მუში ჩილი უსქე რდეს. თაშინ, უშულებერო რჩქჷდ ნამდა აბრამი გჷნირთჷდ დიდი ერიშ მუმათჷნ.

ეჩი წანაშ ჯინაშ უკული, თინეფც კჷნი ვაჸუნდეს სქუა. ღორონთქ ქუდურგადუ აბრამც დო ხოლო ართშა ქიმეჩჷ თის აპიანი, ნამდა თის აჸვენუდ სქუა დო თისხი გჷმნარყი, მუსხით ცას მურიცხეფინ.

ართი დღას, აბრამც მუში ჩილქ უწუ: „რახან მაზოჯალქ ვამუჩჷ ალობა სქუაშ ჸვენაშ დო მა ანწი ხანი ხოლო ვამიღ თიშო, ნამდა სქუალეფქ მაჸვენუასჷნ, ამარი რე ჩქიმი მოინალე, ჰაგარი. ქჷმიჸუნი თინა ხოლო, თიშო ნამდა ქაშუას სქუაქ ჩქიმოთ. „აბრამქ თეშ ქიმინჷ, მუჭოთ ჩილქ ალუჩჷნ. ჰაგარც ქაშუ ბოშიქ დო აბრამქ ქიგიოდვჷ თის იშმაელი.

აბრამც ოკოდჷ, ნამდა ღორონც დოუხვამუდუკო იშმაელინ. ღორონთქ თქუ: „მა დობხვამანქ თის, მარა იშმაელი ვა რე სქუა, ნამუსჷთ მა მებჩანქ ჩქიმი აპიანცჷნ. სქანი ჩილც, სარას აჸვენუ ბოში - თინა იჸუაფჷ ზალებური სქუა. ქიგიოდვი თის ისააკი. ჩქიმი აპიანი მიაჩამუ თის დო თინა გჷნირთუ დიდი ერო. „პიჯალაშ შანო, ღორონთქ დოუთირუ აბრამც ჯოხო აბრაამშა, მუთ შანენც „ბრელიშ მუმას.“

ბოლოს, მუჟამც აბრაამი 100 წანერი რდჷ დო სარა 90 წანერინ, თინეფც ქაშის ბოშიქ. თინეფქ ქიგიოდვეს თის ისააკი, მუჭოთ თენა ღორონთქ უწუ თინეფცჷნ.

მუჟამც ისააკი რდჷ ახალნორდი ბოშინ, ღორონთქ გჷნოჭყვიდჷ აბრაამიშ რწუმაშ გამორსა დო უწუ თის: „ მიდეჸონ ისააკი, სქანი აკა კაკალია სქუა დო დოჸვილი თინა, მუჭოთ ჩქიმი გიოჸვილაფარი. აბრაამქ კჷნე ქჷდაჸუნჷ თის, მუდგაშ ქიმინუათ ღორონთქ უზოჯჷნ.

თიქ აკოკჷრჷ მუში სქუა დო ქიგიონჯირუ იჸვილუს. ოკო ჸჳილუკო მუში სქუან თეში, ღოროტქ დიძახჷ: „გაჩენდი! ვადაღამაკა ბაღანა! ასე მა მიჩქ, ნამდა სი გოშქურ ჩქიმდა, თიშენ ნამდა სი სქან აკაკა კაკალია სქუა ხოლო გეგნოდვი ჩქიმო.“

დო თექ გოხოლუას, აბრაამქ ქოძირჷ შხური, ნამუთ ბარდვის რდჷ გოძგიბილინ. ღორონთქ ისააკიშ მანგიორო შხური ქიმეჩჷ აბრაამც გიოჸვილაფარო. აბრაამქ ხიოლით ქიმიარზუ ღორონც შხური ისააკიშ მანგიორო, მუჭოთ გიოჸვილაფარინ.

უკული ღორონთქ უწუ აბრაამც: „თიშენი ნამდა სი ირფელიშ მოჩამა გილამუდ ჩქიმდა, სქან აკა კაკალია სქუაშ ხოლონ, მა გარზენქ ხვამუაშ პიჯალას. სქანი გჷმნარყეფი იჸუაფუნა უმოსი, ვინდარო ცას მურიცხეფი. სქანი ფანიაშე, ირძო ფანია ქიანაშ ჟი, ხვამელ იჸუაფუ, თიშენი ნამდა სი ქუდმაჸუნი მა.“