(მისი სახელი კიცხვითა...)

მისი სახელი კიცხვითა... ავტორი: გრიგოლ ორბელიანი

1832

მისი სახელი კიცხვითა მარადის იხსენებოდეს,
ვინცა საღმრთოსა სიყვარულს მამულისადმი არ ჰგრძნობდეს,
და ვინცა მისსა ტყვეობას გულსიგრილითა ჰხედავდეს
და მის დახსნისთვის უზრუნველ თვისს სიცოცხლეს კი ჰზოგავდეს.

მტერსა ხანჯალზედ აღგებულს ვინცა სიამით არ ჰსჭვრეტდეს
და სმენა მისთა კვნესათა გრძნობათა არა უტკბობდეს!
რა სასურველ არს სიცოცხლე, ვაით ამ სოფელს მოსული,
და სამარემდის კვნესითვე უღელსქვეშ დამწარებული!
ჰსჯობს იგი მოკვდეს და ანუ არ იქნას დაარსებული!
მხვედრი ესრეთი ვაგლახი არს ვისთვისც განმზადებული!
ვისაც ნუგეში ცხოვრების იმედიც არა ჰშთომოდეს,
რომელ ოდესმე ცისკარი თავისუფლების აღმოჩნდეს! —
ვაი მას მხარეს, სად მხოლოდ ძალა რა მსაჯულოვნობდეს...
სად ჰსჯულზედ მჯდომი ხანჯალი კანონთა აღასრულებდეს!