სახელითა ღმრთისაითა, ცაიშისა ღმრთის მშობელისაითა, თვესა სეკდემბერსა ათუთხმეტსა, მე, ცაიშელი მთავარებისკოპოსი დანიელი ლაბსყელდასა მივედი. ვაკურთხე მთავარანგელოზი ლაბსყელდაშისა, დემეტრე მეფისა მეფობასა შიგა, ერისთავთ-ერისთვისა დადიანისა ოზბეგისა ბრძანებითა და მოწმებითა.
და ცხმარისა ხეუმან დაუწერეთ მთავარანგელოზსა ლაბსყელდაშისა საპატიჟოი:
ზღუდესა შიგნით სამოცდაათი ათასისა თეთრი საპატიჟოი.
მის გარე საპატიჟოი, სადა სარეკლისა ხმაი ისმის, რვაი ათასისა თეთრისა მისი საპატიჟოი დაგვიცს.
ჭიხჟაშისა და ხანსარსა შვა ოთხი ათასისა თეთრისა საპატიჟოი დაგვიცს.
მე, ცაიშელ მთავარებისკოპოსმან დანიელ ვამტკიცე, და ჩუენ ერთობილთა ხევთა ცხმარისათა, მეფეთ, დადიანისა ბრძანებითა.
ვინც გაამაგროს, კურთხეულიმც არს. ვინცა შესცვალოს, კრულმცა არს ღმრთისა მადლითა.
მე, კაკასატსა დავითს დამიწერია, მოწამეც ვარ ამა სიგელისა.