სოლაღაშვილმან, ძემან შალვასმან, სახლისა უხუცესმან ივანე, ესე ყაყიაური ვენახი მევე დავიჭირე და ამისდა სანაცლოდ ოთხისა დღისა მიწა ქურციკაული ნაფუძარი დავსდევ და მივეც მოსეშვილსა, კავთისა მთავარმოწამისა დეკანოზსა ლონგინოზსა, ძმათა და მომავალთა მისთა, ყოველთავე.
ასრე და ამა პირსა ზედა, რომე ესე ყაყიაური ვენახი ამა სანთლისა და საკმლისა გამოსაღებზედა არა გეზომიერებოდა, და სანაცლოდ უფროსი იმისთვის დავდევით, და ამა ბეგარსა ოთხსა ლიტრასა ცუილსა ტფილის-ქალაქურითა ლიტრითა და ეგრევე ამავე ლიტრითა ერთსა ლიტრასა საკმელსა ესე მოსეშვილნი ლონგინოზ და მისნი ძმანი ქვათახევსა მონასტერსა წმიდისა ღმრთისმშობელისა ვერაოდეს დააკლებდეს ყოველთა წელიწადთა...
- მე, მეფესა დავითს დამიმტკიცებია
- მე, პატრონის მეფეთ-მეფის დავითის შვილმან ლუარსაბ, დაგიმტკიცე ხელითა ჩემითა. ლუარსაბ
- ნეფეთ-ნეფის დავითის ძემან ადარზან დაგიმტკიცე. ადარზან.
- რამაზ.