Alisher Navoiy g‘azaliga muxammas (Roqim, I)

by Roqim

Olsa ko‘nglumni ul ikki zulfini pechu xami,
Mendin etmang aybkim bordur yigitlik olami,
Qolmadi jonimg‘a gardun zulm qilmoqning kami,
Bizga yetmas erdi bir nomehribon dardu g‘ami,
Kim, fuzun ham bo‘ldi yori mehribonning motami.

Ul iki dilbar biri ko‘nglimni olib, biri jon,
Biri zulm etsa, biri yuz lutf etar erdi ayon,
Biri g‘amgin etsa, biri aylar erdi shodmon,
Ikki yor erdi mango nomehribonu mehribon,
Mehribon bordi, qolib nomehribon dardu g‘ami.

Bag‘rimi ul oy firoqi laxta-laxta qildi qon,
Ko‘r nelar munglug‘ boshimg‘a soldi davri osmon,
Bo‘lmag‘oymen ne uchun ham xastau ham notovon,
Bordi ulkim bor edi ham mahramu ham mehribon,
Jon berib bo‘lmon bu bir nomehribonning mahrami.

Kelmang, ey bedardlar, holim so‘rarg‘a yonima,
Motamida nogohon o‘lsam qolursiz qonima,
Chora emdi kimdan istay dardu bedarmonima,
Har jarohatkim, ular nomehribonim jonima,
Mehribonim ul jarohatlarning erdi marhami.

Ohkim, ul mehribonim qilg‘ali azmi jinon,
Hardam aylar bu mahi nomehribonim qasdi jon,
Tortibon tiyg‘i jafo, bermay manga birdam amon,
Vahki ming zaxm ursa jong‘a bu mahi nomehribon,
Yo‘q ilojig‘a ko‘ngulning mehribonu hamdami.

Ishq tavrida meni devonai bexonumon,
Uyladurmenkim, boshimni kessalar ko‘rmon yomon,
Xo‘blar yuz javru ming zulm etsalar qilmon fig‘on,
Mug‘tanamdur ul pari bor ersa ham nomehribon,
Dahr aro chunkim topilmas mehribonvash odami.

Roqimo, mendek jahon ahlida bir ovora yo‘q,
Ko‘ngli biryonu, ko‘zi giryonu, bag‘ri pora yo‘q,
Yig‘lamay holimg‘a qolg‘an sobutu sayyora yo‘q,
Mehribonim chiqsa olamdin, Navoiy, chora yo‘q,
Yordin ham xushturur nomehribonlik olami.