Biblia/Vetule Testamento/Psalmos/Psalmos 22
Psalmos
[edit]22. Deo, Deo mie, quare tu me derelinqueva?
[edit]- Le psalmista clama a Deo ut ille le libera ab su periculose inimicos, qui le ha circumferite e menacia su vita. Ille confide que le Senior intervenira e le adjuvara, deide ille promitte de regratiar publicamente le Senior propter su adjuta e pensa al tempore quando tote le populo recognoscera le grandor del Senior e le adorara.
1Pro le magistro del choro. Un psalmo de David a cantar secundo le tono de “Cerva del Aurora. Deo, Deo mie, quare tu me derelinqueva? Quare tu es assi longe de me e de mi gemitos? 2Deo mie, io clama omne dies, e tu non me ascolta. Cata nocte io leva mi voce, ma io non trova ulle relevamento. 3Tamen, tu es sancte, inthronate in le laudes de Israel. 4Nostre ancestres sperava in te e tu les liberava. 51Illes clamava a te, e tu les salvava. Illes confideva in te e illes esseva nunquam deludite. 6Ma io es un verme e non un homine; pro le plebe io deveniva un objecto de reproches e de abjection! 7Omnes qui me vide me irride. Illes surride sarcasticamente e succute lor capites, dicente: 8“Ille sperava in le Senior: que ille le salva nunc! Si le Senior tanto le ama, que ille veni a su auxilio!”. 9Quia tu es le qui me extraheva del ventre de mi matre, e me duceva a confider in te quando mi matre me atettava. 10Io esseva projectate in tu bracios a mi nascentia. Tu esseva mi Deo desde le tempore quando io esseva in le ventre de mi matre. 11Non remane assi longe de me, quia mi tribulation es proxime e il ha necun altere qui pote adjuvar me! 12Mi inimicos me circumfere sicut un grege de tauros; fer tauros de Bashan me assediava. 13Sicut leones, illes aperi lor mandibulas contra me, rugiente e preste a facer de me lor preda. 14Sicut aqua io es effundite e tote mi ossos es dislocate. Mi corde es como cera que se liqueface intra me. 15Mi fortias se siccava como argilla cocite sub le Sol. Mi lingua adhere al palato. Tu me faceva jacer in le pulvere como si io jam haberea essite morte. 16Mi inimicos me circumfere sicut un muta de canes; un banda de homines malefic me assedia. Illes perciava mi manos e mi pedes. 17Io pote numerar tote mi ossos. Mi inimicos me contempla con satisfaction. 18Illes divideva inter se mi vestimentos e los jocava a datos. 19Oh Senior, non remane longe de me. Tu es mi fortitude; veni tosto a mi adjuta! 20Salva me del gladio; sparnia mi vita preciose ab iste canes. 21Abucca me ex le mandibulas del leon e ab le cornos de iste boves salvage.
22Io proclamara tu nomine inter mi fratres e sorores. Io te laudara in le medio de tu populo congregate. 23Lauda le Senior, oh vos omnes qui le time! Glorifica le, tote vos descendentes de Jacob! Monstra le reverentia, vos omnes descendentes de Israel! 24Quia ille non ignorava ni dispreciava le affliction del pauperes, ni ille se averteva[1] ab illes, e quando illes clamava ad ille, ille les exaudiva. 25Io te laudara in le grande assemblea. Io complira mi votos al presentia de tote les qui te adora[2]. 26Le pauperes mangiara e essera satisfacite. Tote illes qui quere le Senior le laudara. Lor cordes exultara con gaudio eterne. 27Le terra integre recognoscera le Senior e retornara a ille. Tote le familias del nationes se prosternera coram ille. 28Quia le poter regal pertine al Senior. Ille domina super le gentes. 29Tote le populos prospere del terra se unira al celebration e te adorara; tote illes qui descende in le tumbas se prosternera coram ille, includite illes cuje vita terminara in pulvere. 30Nostre filios alsi le servira. Generationes futur audira re le meravilias del senior. 31Su actos de justitia essera contate a illes qui ancora non ha nascite. Illes audira re tote lo que ille faceva.