Dat grote Höög- und Häwel-Book/An Styntrina

(Naa upgäwen Rymeln tohoopschräwen.)

Myn Popp, ick schall Dy'n Veerteinrymels  maken,
   Un datt up'n Stutz — dat heet nich min my  knypen.
   Meenst Du, so'n Dings, knapp insei't, künnd' foorts  rypen,
Un leet sick öd as Hönersuppen  kaken?

So'n Dings hört to den kriddelköppschen  Saken,
   Un is Dy nich uut blauwer Luchd to  grypen,
   Uut elker Lock kann nich Elkeener  pypen;
Begripst Du nu, wo't scharen is, dat  Laken?

Weerst Du nich Du, schull ick dar woll mit  töwen;
   Leevdst Du my nich, schull my't myn Daag nich  lingen,
So'n Veerteindings, so'n krusen Knast to  klöwen.

   Doch truwe Leev holld't man mit twee'en  Dingen:
Nich  wedder leevt, deiht see vertwywelnd  leewen,
   Un  wedder leevt, deiht leewen see un  singen.