Korbi dhe Dhelpra

by Andon Zako Çajupi

Tek një lis sipër në majë
korbi qëndroi të hajë
një copë djathë që mbante
në qeft. Kur nisi të hante,
shkon një dhelpër e mallkuar,
se i ra erë djathë i vjeshtuar.
Dëshiron ta hajë vetë.
"Mirëdita mik i vjetër,
bukurinë tënde nuk e ka zog tjetër
me pendë të bardhë, në di të këndosh
përmbi zogjtë e tjerë do të mbretërosh"
Të tregoje zënë zoti korb gërrhiti
dhe lëshoi djathin po dhelpra ia priti
dhe korbit i tha:
"Dëgjo, budalla:
ata që lëvdojnë,
me gjë të botës duan të rrojnë.
Zot, kjo këshillë që të rrëfeva,
sot vlen më tepër
se kjo copë e djathit që të rrëmbeva"
Tha zonja dhelpër
dhe iku me bisht përpjetë.
Korb' i shkretë,
korb' i mjerë,
u turpërua
dhe u betua
të mos gënjenet dhe tjetër herë.