Lorelei

Here is to be posted the poem «Lorelei» by Heinrich Heine in different languages, originally in German (Deutsch).

English

The Lorelei

I'm looking in vain for the reason,

That I am so sad and distressed;

A tale known for many a season,

Does not allow me to rest.

Cool is the air in the twilight

And quietly flows the Rhine;

The mountain glows with a highlight,

From the evening sun's last shine.

The fairest of maiden's reposing,

So wonderfully up there.

Her golden jewelry disclosing,

She's combing her golden hair.

She combs it with a comb of gold

And meanwhile is singing a song;

A melody strangely bold

And unbelievably strong.

The bargeman in his small craft

Is seized with longings and sighs.

He sees not the rocks fore and aft,

He looks only at her and the skies.

It looks like the waves are flinging,

Both man and boat to their end;

That was what with her singing,

The Lorelei did intend.

I am looking in vain for the reason,

That I am so sad and distressed;

A tale known for many a season,

Does not allow me to rest.

Nederlands (Dutch)

De Lorelei

Ik weet niet wat toch de reden

Is dat ik zo treurig moet zijn;

Een sprookje van lang geleden

Maalt maar steeds door mijn brein.

De lucht is koel en het donkert

En rustig stroomt de Rijn;

Zie hoe de bergtop flonkert

In de avondzonneschijn.

De mooie jonkvrouw zit er

Daarboven betoverend bij;

Haar gouden opschik schittert

En haar gouden haar kamt zij.

Zij kamt zinnelijk zingend,

Met een gouden kam heur haar;

Haar loklied is dwingend,

De melodie is wonderbaar.

Op het scheepje kijkt de schipper

— Of hem wilde weemoed bevloog —

Niet langer naar de klippen,

Maar staart alleen nog omhoog.

Ik geloof dat boot en schipper

Toen in de golven zijn vergaan;

En dat heeft met haar zingen

De Lorelei gedaan.

Esperanto

Lorelej

Ne scias mi, kial subita

Malgaj' en la koro naskiĝis;

El tempo jam enterigita

Legendo al mi reviviĝis.

Jam malvarmetiĝas l' aero,

La Rejno mallaŭte babilas,

Per oro de l' sun' en vespero

La supro de l' monto rebrilas.

Plej belan knabinon mi vidas:

En ora ornamo brilante,

Sur supro de l' monto ŝi sidas,

La harojn mistere kombante.

La oran kombilon ŝi movas

Kaj kantas tra l' pura aero,

Kaj forto mirinda sin trovas

En tiu ĉi kant' de l' vespero.

Ŝipet' iras sur la rivero,

Ŝipisto ektremis de l' kanto,

Kaj blinda por ĉiu danĝero

Rigardas li al la kantanto.

Ha, baldaŭ ŝipisto la bela

Perdiĝis sub l' akvoturnado;

Ĝin Lorelej faris kruela,

Per sia mirinda kantado.

Русский (Russian)

Лорелей

Не знаю, о чем я тоскую.

Покоя душе моей нет.

Забыть ни на миг не могу я

Преданье далёких лет.

Дохнуло прохладой. Темнеет.

Струится река в тишине.

Вершина горы пламенеет

Над Рейном в закатном огне.

Девушка в светлом наряде

Сидит над обрывом крутым,

И блещут, как золото, пряди

Под гребнем её золотым.

Проводит по золоту гребнем

И песню поёт она.

И власти и силы волшебной

Зовущая песня полна.

Пловец в челноке беззащитном

С тоскою глядит в вышину.

Несётся он к скалам гранитным,

Но видит ее одну.

А скалы кругом всё отвесней,

А волны — круче и злей.

И, верно, погубит песней

Пловца и челнок Лорелей.

Italiano (Italian)

La fanciulla Lorelei

Io non so che voglia dire

Che son triste, così triste.

Un racconto d’altri tempi

Nella mia memoria insiste.

Fresca è l’aria e l’ombra cala,

Scorre il Reno quetamente;

Sopra il monte raggia il sole

Declinando all’occidente.

La bellissima fanciulla

Sta lassù, mostra il tesoro

Dei suoi splendidi gioielli,

Liscia i suoi capelli d’oro.

Mentre il pettine maneggia,

Canta, e il canto ha una malia

Strana e forte che si effonde

Con la dolce melodia.

Soffre e piange il barcaiolo,

e non sa che mal l’opprima,

più non vede scogli e rive,

fissi gli occhi ha su la cima.

Alla fine l’onda inghiotte

barcaiolo e barca… Ed ahi!

Questo ha fatto col suo canto

la fanciulla Lorelei.

Español (Spanish) (a free translation from English)

Lorelei

No puedo determinar el significado

De la tristeza que embarga mi ser:

Una vieja fábula, mediante su curso,

No dejar descansar a mi mente.

El aire es frío al anochecer

Y el Rín fluye suavemente.

La cumbre de la montaña fulgura

Bajo los rayos solares que se desvanecen.

La más encantadora doncella se sienta,

Allí, maravillosamente hermosa;

Sus joyas doradas brillan,

Se peina su pelo dorado.

Se peina con peine dorado, arreglándose,

Y canta una canción para pasar el tiempo.

Tiene el más encantador atractivo,

Y una rima melódica potente.

El barquero en su botecillo,

Cautivado con gran dolor,

No tiene ojos para el dentado despeñadero,

En sus altos pensamientos no hay temor.

Creo que las olas van a devorar,

Barco y hombre poco a poco,

Y eso, con el poder de su melodiosa voz,

Fue hecho por el Lorelei.

Română (Romanian)

Lorelei

Eu nu înţeleg ce-i cu mine,

Mă trage tristeţea-n abis.

O veche poveste se ţine

De sufletul meu şi în vis.

E seară. Şi Rinul sub zare

Adoarme cu somn de voinic,

Iar ultima rază sub soare

Adastă pe stâncă un pic.

Şi cântă acolo o fată,

Pe vârful lucind de scântei,

În aur e dânsa-mbrăcată,

De aur e pieptenul ei.

Îşi mângâie părul ce-n unde

Ca apa se vălură lin,

Iar cântecul ei pătrunde,

Căci plin e de-un farmec străin.

Vâslaşul se pierde prin ceaţă,

De-un dor fără nume cuprins,

Şi stânca n-o vede în faţă

El vârfu-l priveşte aprins.

Iar râul — furia să-i vină

Pe loc îl trimite în rai.

Ah, tu eşti, doar tu eşti de vină

Cu cântecul tău, Lorelei.

Türkçe (Turkish)

Lorelei

Bilmem ki ne mâna vermeli?

Beni böyle mahzun eden

Eski efsanelerden biri,

Çıkmaz oldu düşüncemden.

Hava serin, kararmak üzeredir;

Ren nehri akmakta sakin sakin;

Parıldayan dağın zirvesidir

Işığında akşam güneşinin.

Dilber peri kızı çıkmış oturmuş

Tepeye, üstünde bütün ziyneti, güzelliği;

Altın başına ışıklar düşmüş;

Tarıyor altın örgülerini.

Bir yandan altın tarakla taranırken

Bir yandan da şarkı söylüyor

Şarkının cana can katan, alıp götüren

Bir ahengi var ki dayanılmıyor.

Kayıkçı, içinde küçük bir kayığın;

Amansız bir acı sarmış içini;

Farkında değil yaklaşan kayalıkların

Tepeden ayıramıyor gözlerini.

Derler ki gömülür dalgalara

Sonunda kayıkçı da tekne de

Ve bunu şarkılarıyla

Lorelei yaptı gene.

Polski (Polish)

LORE-LEY

Tak mi smutno, tak boleśnie,

Niewiem, co się ze mną święci?

I odwieczna baśń, jak we śnie,

Nie wychodzi mi z pamięci.

Jak w takt płynie Ren spokojnie,

A powietrze mgliste, chłodne,

Na gór szczytach iskrzą strojnie,

Blaski słońca przedzachodnie.

Tam dziewica, piękna cudnie,

Dziwnie w górze zawieszona,

Złoty strój jej lśni ułudnie,

Złote włosy czesze ona.

Złotym czesze je grzebieniem,

I wciąż piosnkę jakąś śpiewa,

Co melodyi pełna tchnieniem,

Tak uroczo się rozlewa.

Płynie żeglarz w małej łodzi,

Chwyta chciwie pieśni tony,

Nie na skały zapatrzony,

Ale pieśnią rozmarzony.

Pewnie fale wód z kolei,

Łódź z żeglarzem strącą na dno,

I to wszystko Lore-Lei,

Sprawia piosnką swoją zdradną.

Português (Portuguese)

A loura

Não sei como explicar isto,

Por quê estou tão triste?

Uma lenda dos velhos tempos

Que me veio à lembrança?

O ar está frio e já escurece,

E calmo corre o Reno.

O pico da montanha brilha

No crepúsculo vespertino.

A bela donzela se assenta

Lá em cima, admirável.

Suas douradas jóias cintilam

Ela penteia seus cabelos louros.

Ela os penteia com pente de ouro

Enquanto canta uma canção.

E o canto é estranho,

Uma melodia potente.

O barqueiro em pequeno barco

Comove-se com ela, cheio de melancolia

E não percebe à frente o recife,

Ele olha só para cima, só para o pico.

Creio que as ondas vão devorar

Afinal, barqueiro e barco.

E essa é a lei

Da loura com seu canto.

Norsk (nynorsk) (Norvegian)

Norsk (bokmål) (Norwegian)

Lore-Ley

Eg veit ikkje, kor det er voret,

At eg so sorgall er;

Ei segn ifrå gamle tider ,

Eg ikkje or hugen fær.

Lufti er sval, og det myrknar,

Og stilt glid den rolege Rhin.

Men toppen paa fjellet gløder

I aftansoli sitt skin.

Den vænaste jomfru siter

Deruppe so frisk som ein vår.

Det glitrar i sylgja hennar.

Ho greider sitt gullfagre hår.

Med gullkamb greider ho håret

Og syng so ein song attåt;

Den hev slik ein underleg tone,

Slik blanding av gleda og gråt.

Men mannen i båten dernede

Slik hugverk ved detta fær.

Han ansar ei skjeret framfyr seg,

Han berre på synet ser.

Eg trur, at bårorna gløypa

Tilslutt både båt og kar.

Og Lore-Ley med si syngjing,

Ho skuldi i detta var.

   (norsk) (bokmål)(Norwegian)

Lorelei

Jeg vet ikke hvordan det hendte,

at så sorgtung jeg nå sitter her,

Et sagn ifra eldgamle dager,

har fengslet mine tanker især.

Vel, luften er sval, og det mørkner,

Og Rhinen flyter så stille,og bred,

Men, toppen av klippen gløder

Mens aftensolen går ned.

Den vakreste jomfru sitter,

der oppe i aftenens fred,

Det glittrer i hennes lokker,

som en trolldom,hun slynger avsted!

Med en gullkam hun kjemmer ut håret,

Og synger en sang dertil,

Den klinger så selsomt i aften,

så forførerisk, og så vill!

Men skipperen i den vesle båten,

Han gripes av begjærets makt.

Han enser jo bare henne,

og for skjæret han ei tar seg i akt.

Jeg tror nok at bølgene sluker,

Tilslutt både skipper og pram,

Og denne tragiske ende,

Har Lorelei bragt fram.

עברית (Hebrew)

לורליי

איני יודע מה פשר

עצוב אנכי כל-כך

ספור-אגדה מני קדם

זכרתי ולא אשכח.

צונן האויר, קרב ערב,

בנחת שוטף הנהר.

בזהר שקיעת השמש

נדלקת פסגת ההר.

העלמה היפה מכל יפי

,למעלה אוותה לה מושב,

נוצצים עדיי זהבה,

היא סורקה שיערה הזהב.

מסרק של זהב היא סורקת

ושיר מזמרת לה.

ולזמר אשר בפיה

ניגון מה קסום, מה מופלא.

הספן בדוגית, את לבו

הקסם, הפרא , גנב.

לא יביט לצוקים מתחת,

אל על הוא נושא עיניו.

לבסוף הגלים, כמדומני,

בולעים גם ספן גם סירה.

וזאת עוללה לורלי

בזמר אזר זימרה.

Magyar (Hungarian)

Lorelei

Nem tudom, mit jelentsen,

Oly szomorú vagyok;

Egy régi mese mindig

Fejemben kavarog.

Hűvös van és homály száll,

A Rajna hömpölyög,

A hegyet körbe fényli

Alkony-sugaru köd.

A magas bíbor csúcson

Ül a gyönyörü lány,

Ékszere sziporkázik,

És arca halovány.

Fésüli arany fürtjét,

És úgy dalol, dalol —

Különös, édes dallam

Fáj, sajog valahol.

A hajós szívét fogja,

Mit fájdalom facsart,

Csak néz, néz a magasba —

...Csattan a sziklapart.

Csónakát hideg hullám

Nyeli a mélybe le. —

Szép Lorelei a gyilkos,

És bűvös éneke.

Čeština (Czech)

Lorelei

Já sám nevím proč, co to značí,

Že jsem ta zamyšlen;

Ta prastará pověst k pláči

Mě týrá po celý den.

Vzduch ochladl, už se stmívá

A tiše plyne Rýn;

Zář slunce dohořívá

A na hory padl stín.

Na skále sedí panna,

Má démantový pás,

Je celá ošperkovaná,

Češe si zlatý svůj vlas.

Má zlatý hřeben v hlavě,

češe se, zpívá si,

Zpívá tak dojímavě,

Co zpívá, ach, co asi?

Lodník je dojat tím zpěvem,

Ten zpěv ho tak ošálí,

Že, upoután luzným zjevem,

Si nevšimne úskalí.

Vír loďku podemílá,

Už nahnul se její kraj;

To všechno způsobila

Svým zpěvem Lorelei.

Български (Bulgarian)

Лорелай

Не зная какво означава,

Че мъчи ме смътна тъга;

Легенда прастара не дава

Покой на ума ми сега.

В прохлада денят си отива,

А Рейн в полумрака мълчи;

планинският връх се облива

В сетните ярки лъчи.

Там чудно красиво момиче

Върху канарата седи,

Ликът й е в злато обкичен

И златни коси тя реди.

Разресва ги с гребена златен

И песен запява в нощта;

Звукът й е сладък и властен,

Най-дивният на света.

Лодкаря, замаян от грижа,

Изпълва тя с дива печал;

Скалите подводни не вижда,

А гледа върха онемял.

И вярвам, вълните поглъщат

Каика с лодкаря накрай;

Това с песента си могъща

Е сторила Лорелай.

Українська (Ukrainian)

Лорелея

І сам я не знаю, чого це

Такий обгорта мене сум

І все старосвітськая казка

Не йде та не йде мені з дум.

Стає холодніше, смеркає,

Рейн хвилю по хвилі жене,

Вершину гори осяває

Останнє проміння ясне.

Чудової вроди дівчина

У пишному сяйві зорі

Своє золотеє волосся

Розчісує там на горі.

Із злота гребінчиком чеше

І пісню співає вона,

І спів той чудовий могучий

Далеко розносить луна.

Плавець у човні її чує, —

Журба йому серце вялить,

Не скель він пильнує, а з неї

Не зводить очей ні на мить.

І вже його човен розбитий

Схопився у вирі страшнім:

Втопила його Лорелея,

Втопила співанням своїм.

Interwiki links