Maavi gölmek
Dmitriy Kara-Çoban
Maavi gölmek
Bir yıl karşılaşmaktan sora geldi gün açan onnar yazıldılar yaptılar bir konuşçuk. Taa o avşam Mani gösterdi.Demida kendi çiizlerini: çarşafları, yastıkları palaları. Yarım sandık vardı sade kanfaylar dikili gözäl hasalar.
Açan Mani çıkardı onnarı hepsini sandın dibindä göründü bir biyaz kafesçikli, maavi bürüncük adam gölmää üç dekorativ kopçacıklar yakasında
- Bu sana dedi Mani
O enikonu erleştirdi çiizlerini sandaa. Da çeketti eni aylä kendi yaşamasını.Geçärdilär yıllar.Onnar sa baa kazardılar, başaa yıslardılar, götürärdilär ev işlerini. Pazarlarda hem yortularda da giyip özenilmiş tutmalık rubaları onnar çıkardılar insan arasına gidärdılär.
Senselelerä ya da horuya Demid doyamazdı sevinmää kendi gözäl yalpak karısına. Mani da büülü gibi bakardı ona gimniyä maavi gölmää üç dekorativ kopçacıklan yakasında.