Min lütjet Kind
| Min lütjet Kind. | |
|---|---|
| Author: | Johann Georg Gerdes |
| Text type: | Gedicht |
| Comment: |
from: Frühes plattdeutsches Kabinett, Hamborg 1938, S. 57-58
|
| : | |
Dar liggt min Kind, van Gott beschert,
Mi mehr as Millionen
Un Rang un Steern un Titel wert
Un alle Kaiserkronen!
Kamt bi de Weeg un seht, se liggt
So ruhig – so gedüldig! –
Gott segen di, min leve Wicht,
Wat is so ’n Kind unschüldig!
Weest sachte, Lü! makt geen Rumor,
Wi willt uns nett bedragen;
Slap is hör ’t Best, un ’t lütje Ohr
kann so wat nich verdragen.
Un wenn se krönket, röhrt denn ok
De Weeg man even, even;
So steit in mennig Docterbook
Van kloke Lü beschreven.
Gevt Acht! de lütje Engel wakt –
Se hett ok lange slapen.
Seht, wo se wringt – din Moder makt
Di all din Brodschapp apen.
Ha, wo se kluckt! förwahr, dat is
Mit Geld nich to betahlen!
Un so ’n Gesicht, dat kann gewiß
De beste Baas nich malen.
Seht her – se lacht – för ’n ganze Welt
Wull ’k doch min Kind nich gäven.
So ’n Kind is mehr as God un Geld;
Gott lat dat Kind man läven!