Novella IX della Giornata I del Decamerone (Lumbaart)/60

Una nuvela del Bucasc

Doca i digh che 'nt i temp dal prüm re 'd Cipri, dopu che Gutifrè di Bügliun l'ha quistaa la Tëra Santa, è 'gnüü che 'na gëntil dona dla Guascogna l'è 'ndaa in pelegrinagju al Sëpulcru, e 'nt al turnand, rivaa a Cipri, da certi birbun d'omni l'è stacja trataa propiu da vilan; rabiaa da 'sta roba cume 'n can, gh'è 'gnüü 'nt la ment da 'ndä dìglu cum al re; ma i gh'han tian tiü cüntaa ch'l'era 'n lavä la tësta 'd l'asu, përchè bëla lüi l'era tant danaa e poch 'd bun, che auchè tacässi fastüdiu par i afari di aut, al bütava la barta 'n se 'n sìghnu favu quaicadüna a lüi; e tant l'è vei che tüti cui ch'i 'gh l'evu sü i sfugavu cum fäghi quai despressiu. Sëntüü iscì cula dona, përdüva la spransa da vendicässi, giüst tant da sfugä ün palivin al sö magun, l'ha pensaa da murtificä au re e, lipiand cum i fan al doni, quand l'è stacja denai 'd lüi, la dis: "Üsciuria, mì i ven mia chilò denai 'd tì par ta 'gh la possi fä pagä a cui ch'i m'han fat ün intort iscì gross, veh!, Di n'in guarda! Ma tant par fä 'na roba, i 't prëgh, ciov di, t'am mustri cum fai a supurtä culi ch'i m'han tian tiü cüntaa ch' 't fan che iscì, 'mparand da tì, ch'i possa inche mì supurtä cun pasiensa cula balussaa ch'at sai, e 'l Signur lu sa che s'i pudess, uanteri i 't la cargarea a spala a tì: t'ei iscì ün bun asu par purtäi!".
Au re, che fin a cul mument a s'era mustraa ün pian pianin e cargaa d'ün sögn, cuma ch'a 's desvegiass, acmenzand dl'ingjüria de cula dona, ch'a l'ha facja pagä cara e salaa, l'è 'gnüü 'n demuscru sapia Diu, cuntra tüti cui ch'i favu quaicoss cuntra l'unur dla sö curuna da mò inai.
Giovanni Papanti, Parlari italiani in Certaldo, 1875, pag. 319-320