Novella IX della Giornata I del Decamerone (Lumbaart)/80

Ona novella del Boccasc

Al tèmp del prim rè de Cìpri, pròprio alóra che Gottifrè di Buglione l'ha fat la conquìsta de Terasànta, dov'è mórt nòstro Signór, è susès che una gran dàma, nàta in Guascógna, l'è andàda per divosió al Sant Sepólcro. Tornàndo indrè, quand l'è stàda a Cìpri, dei balòs, che se tróa dapertut, i g'ha fat dèi brùti schèrsi. Éla, poarìna, fór de sé dal dolór e da la ràbia, l'ha pensà de far la denùnsia al rè; ma de quèi de quèl paès i g'ha dit che l'avarìa fat i só pas per niènt. Perchè quèl rè l'èra un òm insùls, un salàm, un incantà, che 'l se beéa ànche i tórt che i ghe fazéa a lù; a tal sègn che quand susedéa che quàlche poarì l'èra maltratà, tùta la só ràbia el la sfogàa col far de le rìfe l rè. La dòna, incocalìda d'un rè a 'sta fòza, sentì 'l boridó che l'ha pensà, per sveiàr 'sto àzen da sòma. La gh'è andà davànti cóle làgrime ai öcc e l'ha dit: "Maestà, no 'l crèda che sìa vegnùda chì perchè lù 'l tóga le vendète; ma perchè lù 'l m'ensègna cóme se fa a tègnerse quiècc quàndo le tóca; e che lù l'è cozì brào da portàr, tant brào, che ghe cargherìa adòs ànche quèsta che m'è tocà a mì, e tant volentéra".
Indoinè! Có 'ste paròle quèl sciòch de rè el s'ha cóme sveià, e l'ha capì l'endormensó che l'èra. No l'è stà più lù: l'ha tòlt i tórcc de 'sta poarìna, e cozì el l'ha endolsìda; e dópo, guài a chi avés pensà a far el più pìcolo schèrs vèrs de lù, o abacà l'onór de la só coróna.
Giovanni Papanti, I parlari italiani in Certaldo, 1875, pag. 558