“Múinfead duit an tine a ligean imeacht as!” a deir sé agus é ag crapadh a mhuincille suas chun fad réime a thabhairt dá láimh.
“Ó, a dheaide!” a scread an malrach agus rith go caointeach snagach timpeall an tábla, ach lean an fear é, gur rug ar a chóta é. Chaith an buachaill beag féachaint scéiniúil ina timpeall ach, nuair nár fhaca bealach éalaithe, thit ar a ghlúine.
“Anois, ligfir an tine imeacht as an chéad-uair eile!” a deir an fear agus é dá leadradh leis an bhata. “Bíodh sin agat, a dhailtín!”
Lig an buachaill sian chráite as ar lascadh a cheathrún leis an mhaide. D’ardaigh a dhá lámh suas san aer agus d’fháisc le chéile iad.
“A dheaide! A scread sé. “Ná buail mé, a dheaide! Agus déarfad Fáilte an Aingil duit... déarfad Fáilte an Aingil duit, a dheaide, mura mbuaile tú mé... déarfad Fáilte an Aingil...”
