ngan tungod han iya Iain la nga pagdara han mga tawo.
Sugad han aton na nahisumat, hadto nga kulop naibaragyo; an mga kikidlat nahatag hin malabsag nga ka pawa han daw timga nga langit, mabug-at an panahon, ngan an hangin maalipuros.
Hi Tasyo an Pilosopo baga sugad hin nahangangalimot na han iya hinigugma nga kalabera: yana nahapapahiyom, nagkikinita han mag-itom nga dampog.
Dida ha may singbahan iginhisugat hiya hin usa katawo nga nasakita hin alpaka ngan nakakadara hin kapin hin usa kaarroba nga kandila ngan hin usa nga tungkod nga binurlasan, tigaman han pagkapunuan.
—Baga malipayon ka man?— ginlabtan niya hi Tasyo hin tinag-alog.
—Matuod, senyor kapitan; nalilipay ako kay may-ada ko usa nga ginlalauman.
—Ngayan? Ngan, ano man ito nga imo ginlalauman?
—An bagyo!
—Inin bagyo? Kay ano, tikarigos ka?— nagpakiana an gobernadorsilyo hin dapit badyangas nga tingog, ginkikinita an ubos nga pamanapton han lagas.
—Ako .. . hin pagkarigo? .. . Diri na maraot, labi kun iginhihisum-ak hin usa nga sighot! — binmaton hi Tasyo hin sugad man liwat nga paningog, ngan dapit pakayubit man liwat, ngan pagkinitaon ha bayhon an iya kahimangraw; —kundi may ada ko ginpapamulat nga mauruupay.
—Ano man?
—Nagpapamulat ako hin mga pira nga lilinti nga makakamatay hin mga tawo ngan makakasunog hin mga balay, — binmaton an pilosopo hin inungod.
—Pangaro pa lugod hin lunop!
—Angay daw ngahaw ha aton pati ikaw ug ako! Ikaw ginoo nga punuan han bungto, nga may dara ka nga uusa kaaroba nga kandila tikang dida ha tindahan hiton insik; ako nga kapin na hin napulo katuig nga akon pag-inaro ha tagsa nga bag-o nga kapitan nga pumalit hin pararrayos, gintitinawaan la ako ngan say pinanmamalit an mga luthang ngan mga kuwitis, ngan nanmamayad pagparupiki han mga lingganay. lini pa: ikaw ngahaw, han pagkabuwas tikang ako mangaro, nagtugon ka ngadto ha kainsikan pagpahimo hin lingganay ni Sta. Barbara,(1) ito nga dayag na han kinaadman nga dako kaupay nga kataragman
