Ni Ibarra saan a naallilaw; iti daydi a biktoria adda nga agpayso a nakalugan ni Padre Dámaso, ket mapan gayam iti balay a kalkalpasna nga inulugan.
—¿Adinno ti papananyo? —sinaludsod daydi praile kada María Clara ken ikit Isabel, a rubrubuatenda ti sumakay iti lugan da a napattupattukan iti pirak; ni Padre Dámaso iti let-ang ti inna panagpanpanunot, inna sinipatsipat iti nainayad ti pingping ti balasang.
—Idiay Beaterio, ta inkam alaen dagiti ar-aruatek,—insungbatna.
—¡Ajaaa!, aja! ala man, kitaentayto no asinno ti napigpigsa ti kabaelanna, ala man! . . . indayamudumna, a kas la sabali ti yan ti nakem na, ket binay-anna dagidi dua a babbai a nasdaawan iti saan a bassit. Sidudumog ti ulona ket nabannayat ti pagnana a dimmanon iti agdan ket immuli.
—¡Adda ngata sermonna, ket inna ad-adalen a ipaulo! — kinuna ni ikit Isabel; — lumugankan, María, ta maladawtanton a sumangpet.
No adda wenno awan sermon ni Padre Dámaso, dimi mabalin a ibaga; ngem nalabit nga adda panpanunutenna a nadagsen unay a banag, ta dina pay inyawat ti ima na ken Kapitán Tiago, iso nga istay la nagparintumeng a immagep.
—Santiago! —iso ti immuna a sinauna, —adda nasken unay a banag a inta pagsaritaan! Inta iti despachom.
Ni Kapítan Tiago nadanagan, saan a makasao, ngem timmulok ket simmurot iti likudan daydi napalalo a naglukmeg a padi, iso a nangirikep iti ruangan, apaman a inda nakastrek.
Ita ta madamada nga agsarsarita iti nalimed, intay palutputen no ania ti naaramid ken Fr. Sibyla.
