EAĊTRAḊ EIḂLÍS
I dTÍR NA nIONGANTAS
CAIBIDIL A I
SÍOS I bPOLL COINÍN FÉ ṪALAṀ
EIḂLÍS
Páiste gearrċaile b’eaḋ Eiḃlís seo, agus aon lá aṁáin ḃí sí in a suiḋe amuiġ ar an mbán i ḃfoċair a deirḃṡéir; ní raiḃ dada go Dia le deunaṁ aici agus ḃí sí ag éiriġe tuirseaċ de. Ḃí sí tar éis feuċaint uair nó ḋó isteaċ ’sa leaḃar ḃí a deirḃṡiúr a léiġeaṁ, aċt ní raiḃ aon ṗeictiúirí ná coṁráḋ cainte ann, agus nuair ná raiḃ ní raiḃ aon tsult léi sin ann. “’Dé a ṁaiṫ leaḃar,” arsaiġ Eiḃlís léi féin, “gan peictiúir gan coṁráḋ cainte?”
Rud eile, ḃí teas agus broṫal an lae ag cur uirre, agus ḃí sí ag cuiṁneaṁ ní ḟeadar ar ḃfiú ḋí éiriġe agus laḋar nóiníní a ḃailiuġaḋ agus slaḃra-siḋe a ḋeunaṁ ḋíoḃ nuair a rioṫ coinín amaċ ṫóirste — coinín bán gléigeal agus ḋá ṡúil ḋearga in a ċeann.
Níorḃ’ aon rud neaṁ-ċoitċionta an méid sin, agus nuair a ċrom sé ag caint leis féin
