Ang balita sa kadaut nga midangat kang Tandang Selo hibaloan sa lungsod; ang uban nangasubo ug ang uban usab igo lamang mipalihok sa ilang abaga. Walay tawo nga takus kapasanginlan niadtong kadauta ug walay usa nga mopaangkon niadto sa iyang “conciencia.”
Ang “teniente” sa “Guardia Civil” wala ngani maunsa sa pagkasayud sa nahitabo; gisugo siya sa pagpahipus sa tanang mga hinagiban ug gituman niya ang iyang katungdanan; mogukod siya sa mga tulisan sa tanang higayon nga makahimo siya, ug sa pagdakop ni Kabesang Tales, kadtong mga tawhana gipagukod dayon niya sa mga sibil nga iyang gipangulohan ug gidala niya sa lungsod ang lima kun unom ka inga magbabaul ngi gihunahuna niyang katahapan ug nga gibinaklid paggapus, ug kon wala mahitungha si Kabesang Tales tungud kay wala man siya hingkap’agi sa mga bulsa ni sa ilalum sa panit sa mga dinakpan nga gipangligid ug bunal.
Ang uldog nga gipiyalan sa kayutaan sa mga prayle, igo lamang usab nga mipalihok sa iyang abaga. Niadtong hitaboa wala siyay labut: ang mga tulisan maoy sad-an niadto! ug siya igo lamang nagatuman sa iyang katungdanan. Matuod hinoon nga kon wala pa siya mosumbong, kaha wala panghipusa ang mga hinagiban ug ang alaut nga Kabesa wala dagway unta dakpa sa mga tulisan; apan siya si Fr. Clemente kinahanglan nga maniguro sa iyang kaugalingon, ug kadto si Tales adunay tinan-awan nga daw ingon sa nagapili ug dapit sa iyang lawas nga ig-on niya sa bala. Kinaiya sa tawo ang pagpanalipod sa iyang kaugalingon. Kon adunay mga tulisan, kana dili sala niya; dili niya katung danan ang paggukod kanila: katungdanan kana sa mga sibil. Kon si Kabesang Tales, inay magasuroysuroy sa iyang kayutaan,
napabilin pa lamang sa iyang balay, wala unta siya hidakpi sa mga tulisan. Sa laktad nga sulti, kadtong hitaboa maoy usa ka
