“Pagsayaw sa imabaw sa bolkan.”
Sa ika pito ang takna sa gabii nanagpangabot ang mgadinapit; ang una, ang mga bulobathala nga gagmay, mga ubos nga kawani. mga pangulo sa tagsatagsa ka put-ong sa buhatan, mga magpapatigayon ugb. nga nangyukbo sa dakong pagtahod dinala ang pamayhon nga maligdong; sa sinugdan mga bakikaw kaayog panlihok ingon sa bag-o pang nanagpakakat-on; kadaghang suga. kadaghan sa mga kortina nga ang mga dinapit ingon hinoog mataha. Sa nadugay na niining tanan sila nahinasa ug nagsinuntokay hinoon sa mahinay, nagdinagpasay sa tiyan ug ang uban midangat sa paggunitay sa liog. Ang uban, tinuod hinoon, nanagpakaaron-ingnon, ingon sa wala lamang manumbaling aron maingon sa ubang tawo nga sila anad na kaayo sa mga maayong butang, naanad mo lang! Dihay usa ka babaye nga daw wala layhe, nanghuy-ab ug nagkanayon nga kadtong hitaboa mangil-ad ang pagkahikay; dihay usa nga nakig-away sa iyang uban, mihuyad na sa iyang bukton aron ilambos niini. Si Don Timoteo nagkapulikig yukbo sa mga dinapit; kanunay lamang nagtingsi, nagapalihok sa iyang hawak, usahay musibog, unya mubalik, mubalik ugb. hangtod nga usa ka babaye mihunghong sa iyang tupad nga nagpasalipod sa paypay:
— Inday, pagkamaabiabihon karon ni Ondo! Tan-awa ingon lang sa usa ka pahoy!...
Unya, nangabot ang mga bag-ong minyo, inubanan ni Donya Victorina ug sa tanan nga nanambong sa kasal. Mga pahalipay, mga pinig-itay sa kamot, mga pikpik sa abaga sa bana, mga tutok nga pagtan-aw, mga bahigning tinan-awan alang sa bag-ong gikasal, mga pagsid-ing sa sinina sa bagoug minyo, mga pamanabana sa kalig-on sa lawas, sa iyang kabigot ugb.
