50 Æppet di dieđe maidegen; æppetge jurdašæmen læk, atte migjidi avkalaš læ, go oft olmuš olbmui audast jabma, amasek buok olbmuk hævvanet.
51 — Mutto dam i ječaldes cælkkam; mutto go dam jaǥe bajemuš pap læi, de enosti son, atte Jesus jabmemen læi olbmui audast;
52 ja i dušše fal olbmui audast, mutto vai Ibmel bieđgganam manaid son oft sagjai čokkiši. —
53 De dam bæive rajast si damditti arvvališgotte su goddet.
54 De Jesus i almosist šat vagjolam Judalaǯai gaskast, mutto dast erit muttom guvllui manai lakka mæce, muttom gavpugi, mi Ephraimen goččujuvvu; ja dast son oroi mattajegjidesguim.
55 Mutto Judalaǯai bæssačak lakka legje; ja ædnagak dam guovlost bajasmanne Jerusalami bæssači auddal, ječaidæsek butestæmen.
56 De si occe Jesus, ja sarnedegje gaskastæsek tempalest čuoǯǯome: moft din mielast orro, go i boađe basidi?
57 Mutto sikke bajemuš papak ja pharisæalaǯak goččom legje addam, jos guttege dieđaši gost son læi, de son dam diettevassi addet galgai, vai si oǯuši su gidda valddet.
12. Kapittal.
1 De bođi Jesus gut bæive bæssači auddal Bethaniai, gost Lasarus læi, gutte jabmam læi, ja gæn jabmi lut son bajasčuoˇʒaldattam læi;
2 de rakadegje si sunji mallasid, ja Martha
