ket pormuƶən ja kirjet. Sij kərhələv evdtmusə, kues kaștnə ꞩьlkan tol. Sij vьgkəv kəʙlət ləhcəm pərtət.
Ja daƶə egka sur̦mus ꞓuhkəj mil̦te lanest karəv avtomoʙil̦. Jugkjest ꞓofta pulev avdemʙel̦t kuht fonar̦, sij ꞓuvhəv ꞓuhkət, gu kuht man. Nьdt jelev olmə lanəst.
— A ton idꞓ jodtek motor vьjem kavnest? — kədꞓel̦ Sahkrə.
— No, — cil̦ke Moksan, — mon jodte avtomoʙilen.
— Ja hiapꞩəguim ton vьjek? — kədꞓel̦ Sahkrə.
— No, — cil̦ke Moksan, — ja hiapꞩəguim mon vьje.
— A verʙl̦udən ton jodtek? — kədꞓel̦ Sahkrə.
— Em, — cil̦ke Moksan, — verʙl̦udən mene ej puadtə vьje. No tənguejka mon jodte pojesən.
— Moksan, — riagk Sahkrə, — jesk. Ton cil̦kek el̦e tol̦kje. Mi lij mogka pojas?
— Ah, — cil̦ke Moksan, — koht losə lij vuikhe tən, mən idꞓ uinek jenə vьerə, a modta jev uinma nikues. Pojas — tədta lij jenə vьjem kavnedte, kogk arəv maŋlьne. Sij rovsьne lev kornətma kan̦c kances nьdt, ꞩto lьgkast eft vьjem kav̦n, lьgksəv ja puk modta. Təl̦ mi mogka lij pojas, — tədta lev jenə vьjəm kavnedte, kornətma eftəst maŋlьne. No məgk lev təgka vьjem kav̦n? Sij lev ləhkma ruvdest, sinən jenə lij ehknedte ja jugke vьjem kav̦n, mon jurda, kuhkevudənəs kuhtlogk̦ lafke. Ꞓofta jenə olmnedte
