— V̦at ton uinek təna? — cil̦ke Sahkrə.
— Da, — cil̦ke Moksan, — losə lij tən oskə, mən nikues idꞓ egk uinma.
Tola mon kule moajnas, ʙəta kuesl̦anꞓ eht min olmən vul̦ke vənsəst ja ujte nьdt kukas, ꞩto poʙpət jemne, kașt paj lij poakas, paj lij kies, nikues tampe ej vərəna vədc ja ej kəlmꞓa ꞓad̦c. Son tomtasluvə jeljeguim təna jemnest ja kudtəj jele sinə kəsəkəst. No ehteꞩt son cil̦ke:
— Mon jemnest lij nьdt kəlmas, ꞩto ꞓad̦c ꞩant kərən, son vuaj murte, a jogə mil̦te tana vuaj vuotədtə, gu jemne mil̦te. Koht jurdak, sone oskəꞩ? Jet, nikiegk jev oskma sone, tənguejka nikiegk jemnest jev uinma jiŋ.
— Mon tieda, ton sarnak paj vujkesț, — cil̦ke Sahkrə. — Ja mon oskə ton, kues ton moajnsek hiaʙraꞩ ʙajas, jirge ja vərʙl̦udəə ʙajas, avtomoʙil̦, parovos ja ꞓaz̦vəlaꞩ vənas ʙajas. Mon oskə ton, tənguejka mon tol̦kie. Vet ja mon mata vidꞓe, vuje ja vial vuje ꞓaz̦ vul̦n, soʙəl̦, ej kugk̦. No kьrte mon em maț, ja ni eht olmьnꞓ ej vuəj kьrte.
Tana Moksan məjin ja kəƶe:
— A lon̦t mənguejka kьrt?
8.
— Lon̦t kьrt, ꞩto sost lev suej, — cil̦ke Sahkrə.
— Ton sarnak zoʙəl̦. Da, — vəstlьste Moksan.
