अरुपथू हे नंदी गुरुकल्ल हांचे वंशज आसून तेंच तांचें गोत्र आसा. सिंदबर सयिच्छा अय्यंगर हें नर्पथूंचें गोत्र आसा.
वल्लुवनांत कांय घराबे शैव आसून कांय वैश्णव आसात. तांच्यांत देजाची पद्दत आसा. साखरपुड्यावेळार व्हंकलेचे मांडयेर देज, पान, अलंकार, फुलां आनी फळां दवरतात. लग्नादिसा दुदखांब उबो करून ताचे भोंवतणीं जायतीं मडकीं पुरतात.उपरांत दुदखांब्याक आनी मडक्यांक हळदुव्या दोऱ्यान गुठलायतात. उपरांत न्हवरो - व्हंकल मडक्याची आनी घरांतल्या देवांची पुजा करतात. ताचे उपरांत पुरोयत कांय संस्कृत मंत्र म्हणून दुदखांब्याक बांदिल्ल्यो हळदुव्यो दोरयो काडून न्हवरो - व्हंकलेच्या हाताक बांदतात. उपरांत घरांत व्हरून तांकां फुलांच्यो माळो घालतात. माळो घालून भायर येतकच सगळ्यो मडक्यो सव्यार दवरून, तातुंतल्या एकांत धान्याचीं रोपां आनी दुसऱ्या चार मडक्यांत उदक भरून दवरतात. तशेंच एका कपड्यांत धान्यांचीं कांय रोपां बरे स्थितींत आसल्यार व्हंकल फाव तशी आसा अशें मानतात.
ताचे उपरांत तेल लावन न्हातकच न्हवरो - व्हंकल पितरांक आनी देवांक निवेद्य दाखयतात. सांजवेळचीं तीं सव्यार बसून एकामेकांक णव वा बारा खेपे पान आनी साळी दितात आनी सत्तावीस खेपे तांदूळ दितात. उपरांत मळबाक ताळी दाखोवन ती कापरान धुपायतात. उपरांत ही ताळी न्हवरो - व्हंकलेक गांवांतल्यान भोंवडावन हाडटात आनी तिसऱ्या दिसा हातांतलें दोरयेचें कांकण सोडयतकच लग्नविधी पुराय जाता.
तांच्यांत लिंगधारी शैवपंथी मनीस मरतकच एक नाल्ल फोडून कापूर लायतात आनी ताका उदक भरिल्ल्या णव घागरींनी न्हाणयतात आनी मड्याचे तकलेर लिंग बांदतात. उपरांत एका कपड्यांत एक रुपया, सात बेलाचीं पानां, णव तुळशीच्यो बडयो आनी णव फुलां बांदून ती पोटली मड्याच्या उजव्या हाताक बांदतात. उपरांत एके गाडयेंत पितुळचीं आयदनां आनी मडें दवरून ती गाडी मसंडेंत व्हरतात. थंय एक फोंड मारून तातूंत गायच्या मुताचो आनी शेणाचो शिताडो घालतात आनी तातूंत मडें बशिल्ले स्थितींत पुरतात. मड्याच्या थडग्यार पुरोयतान तयार केल्ली एक मूर्त दवरतात, सतराव्या दिसा सुतकाचे निमाणें मड्याक शिवलोक मेळचो देखून एक विधी करतात.
वल्लुवन लोक परैयन आनी पल्लन हे जातीचें पुरोयतपण करतात. तांच्यांतल्यो जायत्यो बायलो आनी दादले ज्योतिश सांगपाचो आनी वैजकीचो वेवसाय करतात. जोतिश सांगपी मनीस खाड वाडयता, गळ्यांत रुद्राक्षांची माळ आनी माथ्याक पगडी घालता. ताचेकडेन सदांच पंचांग, ज्योतिशशास्त्राच्यो पोथयो आनी मंत्रांनी भरिल्लीं तावजां आसतात.
वल्लुवनाच्या जातीय तंट्याचो निवाडो कोल्करन आनी कनक्कन हे दोन पारंपारीक अधिकारी करतात.
हे लोक मलयपूर नांवाचो उत्सव मनयतात. त्यावेळार कांय मनीस विची भेस करून शिवांचे रूप घेतात. काळावांगडा वल्लुवन समाजांतय जायते बदल घडत आसा.
- कों. वि. सं. मं.
वल्लुवर : (इ.स.चें दुसरें शतमान).
एक तमिळ संत आनी 'कुरळ' ह्या नीतिशास्त्राविशींच्या ग्रंथाचो कर्तो. हाच्या काळाविशीं विव्दानांत मतभेद आसात. ताचेविशीं निश्र्चीत म्हायती दिवपी इतिहासीक चरित्र मेळना, दंतकथांवयल्यान ताचेविशीं जी म्हायती मेळटा ती अशी - ताच्या बापायचें नांव भगवान आनी आवयचें नांव आदी. भावंडांतलो वल्लुवर हो निमाणो. ल्हानपणापसूनच बुद्दिमान, शांत वृत्ती आनी कर्तव्यदक्षता ह्या गुणांक लागून ताची नामना आशिल्ली. तो आनी ताची बायल वासुकी हीं दोगांय तमिळनाडूंतल्या मैलापूर गांवांत रावतालीं.
एक दीस तो बाजारांत आपलीं लुगटां विकपाक बशिल्ले कडेन एका सावकारालो वाळेस पूत ताच्या मुखार येवन उबो रावलो. ताणें एक लुगट काडून ताका ताचें मोल विचारलें. वल्लुवरान ताका थंडपणान दोन रुपया म्हणून सांगलें. सावकाराल्या चल्यान त्या लुगटाचीं मदींच दोन अर्दां करून एका अर्दाचे पयशे विचारले. वल्लुवरान ताका एक रुपया सांगलो. ताणें त्या अर्दाचे आनीक दोन कुडके केले आनी तातुंतल्या एका कुडक्याचें मोल विचारलें. वल्लुवरान रागार जायनासतना ताका अर्द रुपया म्हणून सांगलें. अशें करून करून सावकाराल्या चल्यान, त्या कपड्याच्यो तिस्त्यो केल्यो. ताका दिशिल्लें वल्लुवराक ताचे हे करणेचो राग येतलो आनीक ते तापतलो. पूण वल्लुवर थंडच आशिल्लो. सावकाराच्या चल्यान दोन रुपया काडले आनी वल्लुवराक दिले आनी सांगले 'ह्यो तिस्त्यो आतां म्हाका उपेगी नात. पूण हावें चूक केल्या ताचें शासन म्हूण हे देन रुपया तुका घे'.
वल्लुवर हांसलो आनी ताणें मवाळ शब्दांत ताका सांगलें - 'खरें तुजें. ह्यो तिस्त्यो तुकाच कित्याक, आतां काणाकच उपेगी ना. पूण तुवें दोन रुपया दिल्ल्यान आनी हावें ते घेतिल्ल्यान हें नुकसान भरून येवचेना. केल्ली वस्तू वापरल्यार कारणी लागल्यार तिचें मोल मेजिल्ल्याचें दिलें - घेतिल्ल्याचें सूख. शेंकड्यांनी शेतकार रातदीस वावुरले, तांच्या श्रमांतल्यान कापूस पिकलो. तो कापूस वेंचपांत, निवडपांत तांचे पोळे करपांत जायत्या जाणांनी आपली शक्त वगडायली. त्या पेळ्यांपसून हावें आनी म्हज्या वांगड्यांनी सोबीत लुगट विणलें. ह्या सगळ्यांचे कश्ट दोन रुपयांनी भरून येना'.
वल्लुवराचें तें मवाळ उलोवणें आयकून सावकाराच्या चल्याचें काळीज हाललें.ताच्या दोळ्यांतल्यान दुकां गळूंक लागलीं.ताणें
