हरमलतकार, चंद्रकांत रामनाथ : (जल्म : जेरूल, बार्देस). सुटकेझुजारी. ताणे मराठी प्राथमिक मेरेज शिक्षण घेतलें. तो ‘आझाद गोमंतक दल्न संघटने'चो वांगडी आशिल्लो. आझाद गोमंतक दल संघटजेच्या वांगडद्यांक पुर्तुगेज पोलिसांच्या कारवायांविशीं एवबशे हरिदास - (२) हरिदास - (१) : (इ.स. १५ वें शतमाज). गंगाधर. हरिदासाज आशुधर स्वामीकडल्याज जिबकिसंप्रदायाची दीक्षा घेतली. पूण विष्णु संप्रदायाच्या मताप्रमाण ताचो जल्म अलिगढ पादोवप, झाकव वा पूल हांगा स्फोट घडोवज हडप, भूयगत कार्यकत्यक आसशे दिवप अझलीं कामां तो करतालो. २६ फेब्रुवारी १९५८ ह्या भाश्त सरकाशन ताम्रपत्र दिवळ ताचो भोवमाळा केला. - कों. वि. सं. मं. हएमल्तकार, रघुवीर बाबुसो : (जल्म : १८ जून १९३५, ओशेल - शिवोली, बार्देस). भुटकेझुजारी. तो ऐंदेश्पणाचो धंदो करतालो. ‘आझाद गोमंतक दल संघटने'चो तो वांगडी आशिल्लो, गोंयांतल्या जायत्या महत्वाच्या जाण्यांर पत्रकां लावप तशेच हेर सुटकेझुजाचो वावर तो करतालो. एप्रिल १९५६ त शिवोली हांणा ताका पुर्तुगेज पोलिसांजी अटक केली. उपरांत भरपूर मार दिवल सोडून दिलो. भारत सरकाशन ताम्रपन्न दिवल ताची भोवमाव्न केलता. - कों. वि. सं. मं. हरयाळी : (पळेयात दुर्वा). हरराय : (इ.स. १६२९ – १६६१), शिश्वांचो सातवो शुरू. हो शुरू हरगोविंद हाचो जातू आजी शुरूच्यापदार जेमलो, तो स्वभावाज सामको थंड आशिल्लो. शिकार धर्म प्रशाशचे काम केलें. हिंदुस्थाजांत ताणे तिजशें झाठ धर्मकेंद्रां स्थापलीं आजी काबूलाकय आपले धर्मप्रसारक धाडले. तशेंच शजकारणासावज पैस शवप ताका शक्य जाशिल्ले, शहाजहाजाचो पूत दाशशिकोह हो हश्शयाचो इश्ट आशिल्लो, औरंगजेबाल जेला दाराशिकोची पशभव केलो तेव्जा हररायाज आपलो आदार दाशक दिल्लो, पूण ताची कांयच उपेण जावंक पावलो जा. ताची दुसरो पूत हरकृष्णराय हाची ताणें शुरूपदार जेमणूक केली. – कों. वि. सं. मं. হt}} लाणसार एका सारस्वत ब्राह्मण घशण्यांत जालो. पिशयेच्या पंचवीसाव्या वझा तो विरक्त जावन वृंदावज्ञांत शवंक शेलो. बॉकेबिहारी ही ताची आशध्य देवता आशिल्ली. ताची भक्ती ही माधुर्यभावाची आशिल्ली. तेचपरी ताणे युशुल उपासजाय मानहना, जांवाचीं 90८ पदां श्चल्यांत. ताणे आपल्या सिध्दांताचे श्वतंत्र विवेचज्ञ केल्ले जासूज, शधा - कृष्णाच्या निकुंज लिलेच्या वर्णजांतच आपल्या ताच्यो शेंकडद्यांजी चिजो आशिल्लद्याचे सांगतात. ह्या चिजांचो मुख्वेल विशय म्हळ्यार दैवी प्रेम वा शधा - कृष्णाचे प्रेम. ताका भारतीय संगीत पद्दतीचो स्रष्टो माजला. बैजु बावश, दिवाकरपंडित, रामदास, ताजसेल हे ताचे मुख्वेल शिश्य आशिल्ले. बैजू बावश हो ताचो आवडतो शिश्य आशिल्लो, वृंदावलांतल्या आपल्या घशांत ताणे तांकां संजिगताचे शिक्षण दिलते. हरिदासाच्या पयली भारतीय संगीत हें संस्कृत भाशेत आशिल्ले. तशेच त्याकाळांत प्रचनित आशिल्लद्या अरबी आजी फाश्शी भाशांच्या प्रभावाक लागूज संस्कृत संगिताचो लोप जावंक लागिल्लो. अशा वेळार अलौकीक प्रतिभावाज कवी आजी संगीताचयि म्हणून आजी महोवाळ अशे ब्रजभाशेत अणकारीत करून भारतीय संगिताक जवो जल्म दिलो. धृपद, धमार, त्रिवट, चतुरंण अशा जातींच्यो शेकडद्यांजी रचणुको हरिदासाञ केल्यो आजी अर्वेिल्ले भारतीय – कों. वि. सं. म. हरिदास - G२) : कर्जाटकांतलो भक्तीमार्शी संत, कजटिकांत मध्वाचार्य हाका जायते अनुयायी मेळ्ळे, जांणी माध्व संप्रदायाची प्रचार सामान्य जनतेमेरेन पावोवपाक हातभार लायलो. ही सगळी मंडळठी कळटिकांत हरिदास ह्या व्ज्ञांवाज संघटीत जाल्ली अासा. हे लोक �
