कोंकणी विश्वकोश : ३ न्हवरो घोड़याचेर बसून व्हंकलेगेर वता. लग्नाच्या वेळार दोंगाकूय पाटाचेर वा पांटल्यांत एकामेका सामकार बसयतात. अंतरपाट धरून मंगलाश्टकां जातकच ब्राह्मण तांचेर अक्षता उडयता. उपरांत लग्नाचो होम जाता. खंयच्याय म्हयन्याच्या कृष्ण पक्षांत खंयच्याय दिसा विधवाविवाह सुपायो आनी खारकांची पुजा करतात. ब्राह्मण मंत्र म्हण्टा आनी लग्न सुवाळी सोपता. हे लोक लग्न जाल्ल्यां मेल्ल्या मनशाक लासतात आनी लग्न जावंक नाशिल्ल्याक पुरतात. महें लासतकच सगळे लोक न्हातात आनी कोडूलिंबाची पानां घेवन मेल्ल्या मनशाच्या घरा वतात. मेल्ल्या मनशाची कूड दवरिल्ली आसता ते सुवातेर एक दिवो पेटयल्लो आसता. थंय दहन केल्ले सुवातेर गायचें मूत आनी उदक शिंपडावन थंय भाकरी, गोइ आनी तूप दवरतात. तिसन्या दिसा मेल्ल्या मेनशाचो उत्तराधिकारी ल्हायो ऑपता. उपरांत तो अस्थी एकठांय करून एका मडक्यांत भरता आनी खंय तरी लिपोवन दतरता. सुतक सोपतकच तो त्यो अस्थी पुरता वा उदकांत सोडटा. तांचेमदी श्राध्द आनी म्हाळ करपाची चाल 3|RHI. - कों. वि. सं. मं. बारीक जोर : (पळेयात टी. बी.). बारेंतु, थोमस आकीन द : (जन्म : देळसांव) एक गॉयकार धर्मप्रचारक. १९३o वसर्ग तो गों यचे आर्किडायोसिझीची गव्हर्नर आशिल्लो. १९४० ते ४२ ह्या काळांत तो विकार कॅपिट्युलार आशिल्लो. - की. वि. सं. मं. बारेंतु, पेदु रेमिजियु दश मेसेंस : (जल्म वेळसावः मरण : १९२१). एक गॉयकार धर्मप्रचारक, राशील सेमिनारीचो तो धर्माधिकारी आनी प्रोफेसर आशिल्लो. १९o८ ह्या वसा तो गोंयचे 'सेद वाकान्त' sede vacante अाकिंडायोसिझीचो गव्हर्नर जालो. लिस्बनाचे जिओग्राफीकल सोसायटीचो' तो सचीव आनी एक व्हड धर्मशास्त्री आशिल्लो. १९२०-२१ ह्या वसा पात्रियार्क मेथ्यूस ओलीवैरा शावियेर 머C, बालकती दिसाळ्याखातिरूय तो बरप करतालो. - कों. वि. सं. मं. बालकवी : (जल्म १३ 3र्भोगस्ट १८९o, धरणमगांव, जळगांव; मरण : ५ मे १९१८, जळगांव). ठोमरे. ताच्या बापायक पोलीस खात्यांतली भोंवड़ेची नोकरी आशिल्ल्यान ताका शिक्षण सारके घो वंक मेळ्ळेना. एरंडाल, यावल, जामनेर, बेटावद अशे वेगवेगळेकडेन ताचे मुळावें शिक्षण पुराय जाले. श्रीसमर्थक शंकरराव देव हाच्या धुळेच्या प्रिपरेटरी स्वूरुला 3ानी 3-TहमTदना ग्T र चरणा 3ामेfरेळाछन मिशान क्रिस्तांव मिशनयांचे शाळेत तो शिकयताली. पिरायेच्या तेराव्या वसर्ग नावापुर हांगा आसतना ताणे आपली पयली कविता बरयली. ताणे हे प्रेम अानी अध्दा हीं ताचे कवितेचीं महत्वाचीं अांगां, ताचे हे पयले कविता सुदारत गेली. जळगांवांत भरिल्ल्या मराठी कवी संमेलनांत (१९०७) ताणे केल्ल्या काव्यवाचनान प्रभावीत जावन संमेलनाध्यक्ष कान्होबा रणछोडदास कीर्तिकर हाणे ताका ‘बालकवी' हें नांव दिवन बालकवीक चड नामना मेळ्ळी ती सैमकवी म्हणून. पूण ताच्या
