144
CAILLEACH NA FIACLA FADA AGUS AN MAC RÍĠ.
Ḃí ríġ i g-Connaċt a ḃfad ó ṡoin. Ḃí sé bliaḋain agus fiċe pósta gan aon duine cloinne do ḃeiṫ ag an mbainrioġain, agus ṡaoil se naċ mbeiḋeaḋ aon oiḋre aige. Ḃí sé siúḃal amaċ aon lá aṁáin, nuair ṫáinig fairrge ṁór uisge timċioll air. Ni raiḃ ḟios aige creud do ḋeunfaḋ sé, nuair ṫáinig cailleaċ ċuige, agus duḃairt, “Cad tá tu ag iarraiḋ?” “Sliġe éigin a ḃéarfas amaċ as an áit seó mé,” ar san ríġ. “Béarfaiḋ mise amaċ ṫu,” ar san ċailleaċ, “má ṫugann tu ḋam do ṁac is sine.” “N ’l aon ṁac agam,” ar san ríġ, “tá mé bliaḋain agus fiċe pósta, agus ní cosṁúil go mbéiḋ aon oiḋre agam anois.” “Taḃair d’ḟocal dam go dtiuḃraiḋ tu ḋam do ċeud ṁac nuair a ḃéiḋ sé bliaḋain agus fíċe d’aois,” ar san ċailleaċ. “Ḃeirim m’ḟocal duit,” ar san ríġ.
Annsin do ṫarraing an ċailleaċ meuracán amaċ, agus rinne bád dé. Ċuaiḋ sí
