Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/92

84

Magtan-aw sa imo nga kunina,
  mutya’ng Dagat sa Sidlangan,
Wa’y luha maitum mong’ mata,
  nabatak mahinhin mong’ agtang,
Nga wala sing mga kunot,
  wala’y musing sang kahuloy-an.
----------
Aninaw sang akon kabuhi,
  handum kong’ dalayon kag mainit,
Mabuhil kalag ko gasinggit,
  nga makawas sa madali;
Mabuhil ay, kaanyag mapukan
  agud ka may katimawaan;
Mapatay, agud ka mabuhi
  sa silong sinang’ imo langit,
Kag sa duta mong’ balanion
  magtulog sing wa’y katapusan!
----------
Kon sa ibabaw sang akon kutkot
  makita nimo nga manugdo,
Sa tunga’ng madamol nga gamhon,
  ang isang' kubos nga bukad,
Ipadapat sa imo bibig
  kag hadkan ang akon kalag,
Kag batyagon ko sa akon agtang,
  sa mayami ko nga lulobngan,
Kalulo sang imo pag-angga,
  ang kainit sang imo ginhawa.
----------
Bay-i’ng bulan magtan-aw sa akon,
  silak n’yang’ malinong, mabugnaw;
Pabay-ing’ magtanyag kaagahon
  sang iya umalaging’ kasilaw;
Pabay-i’ng hangin nga maghagong
  sing masubo nga panaghuyon;
Kag kon manaog kag maghulon
  sa akon krus isang’ dalawidaw,
Pabay-i nga’ng pispis mag-awit
  sing ambahan sa paghidait.
----------
Pabay-i nga’ng nagatagiti
  nga adlaw magsuyop sang ulan
Kag sa langit mahimong’ putli,
  nga sundon sang akon pagtangis;