Maayo ngani kay mitindog si Don Valentin, ang labing
makasaranganon nga kadapig sa pundok sa mga tigulang, ug
misulti:
—Dili kami makadawat sa gisugyot sa teniente mayor, kay gihun^hunik namong labihan da kaayo. Nianang mga bombang dagku ug pito ka gabiing dula mao day mahigugma ang usa ka batan-on sama sa teniente mayor nga makahimo pagtukaw bisag pila ka gabii ug dili mabungol nga mamati sa butobuto sa mga bomba. Gisuna ko ang hunahuna sa mga tawong mabuot ug silang tanan nagkauyon sa pagsalikway sa tanang gisugyot ni Don Filipo. ¿Dili ba mao, mga ginoo?
—¡Oo, oo!—nanagdungan pagtubag ang mga tigulang ug ang mga batan-on.
Ang mga batan-on nanghimuot kaayong namati nga usa ka tigulang misulti sa ingon niadto.
—¿Unsaon ta man kanang upat ka hermano mayor?—rnipadayon ang tigulang.—i'Unsa may kahulogan nianang mga himungaan, mga kapon ug mga inasal nga itambog sa linaw? j Hambug lamang! Moingon unya ang atong mga silingan, ug kita managpuasa sulod sa tunga sa tuig. dUnsa may labut ta kang Sila ug sa mga taga Roma? dGidapit ba kita nila sa ilang mga pangilin-bisan makausa na lamang? Sa akong bahin, ako wala gayud makadawat ug sulat kaniya, ug hunahunda baya ninyo nga ako tigulang na.
—¡Ang mga Romanhon. atua sa Roma diin magapuyo usab ang Papa!—gihunghongan ang tigulang ni Kapitan Basilio.
—¡Ah, karon nakasabut na diay ako!—matud sa tigulang nga wala maluba.—Dagway sila didto managsaulog sa ilang pangilin sa adlaw nga gidili ang pagkaon sa karne ug unyi ang ilang mga kalan-on ipatambog sa dagat sa Papa aron dili sila makasala. Apan, bisan unsaon paghunahuna, kanang imong gipahayag dili gayud madawat, dili mahimo, jmaoy usa ka dakung binuang!
Gisibog na lamang ni Don Filipo ang iyang sugyot sa pagtan-aw niyang gisupak pag-ayo.
Ang mga tigulang nga hugot kaayong kadapig sa ilang pundok, sanglit nanghimuot uyamut nga nalupok ang ilang labing dakung kaaway. wala lamang mangaunsa sa pagtan-aw
